Κυριακή, Σεπτεμβρίου 22, 2024

ΚΥΡΙΑΚΗ 22.09.2024 "ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕΘΑ ΟΤΑΝ ΜΕΤΑΝΟΟΥΜΕ΄

Κήρυγμα του Μητροπολίτου μας

ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ & ΣΚΥΡΟΥ

Κ.Κ. Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ

ΟΜΙΛΙΑ 34η 
ΚΥΡΙΑΚΗ 22.09.2024 "ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕΘΑ ΟΤΑΝ ΜΕΤΑΝΟΟΥΜΕ΄ 

Ἡ ἁμαρτία τοῦ πιστοῦ σχετίζεται μέ τήν Θυσία τοῦ Χριστοῦ. Γιά κάθε ἁμαρτία ἀπαιτεῖται καί θυσία διά τήν συγχώρησι; Καί ὅσοι ἁμαρτάνουν μετά τό Βάπτισμα μέ τήν θέλησίν τους, συγχωροῦνται; Ἐπ' αὐτῶν ὁ Παῦλος, στήν πρός Εβραίους Ἐπιστολή πού μελετοῦμε, γράφει: 
Ὅταν μέ τήν θέλησί μας άμαρτάνομε, ἀφοῦ προηγουμένως ἐγνωρίσαμε τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, δέν ἀπομένει πιά ἄλλη θυσία γιά συγχώρησι τῶν ἁμαρτιῶν μας, άλλά πρέπει νά περιμένομε τήν Κρίσι τῆς Θείας ἀγανακτήσεως.΄΄ Ἐπ' αὐτῶν ὁ Χρυσόστομος θά εἰπῇ, ἀρχίζοντας μέ ἕνα παράδειγμα: ΄Εάν τά δένδρα πού φυτεύτηκαν καί ἐκαλλιεργήθηκαν ἀπό τά χέρια τοῦ γεωργοῦ, δέν τόν ἀνταμείψουν γιά τούς κόπους του, ἀφοῦ ξεριζωθοῦν, παραδίδονται στή φωτιά. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει καί στόν πνευματικό φωτισμό, ἀφοῦ ὁ Χριστός μᾶς φυτεύσῃ καί ἀπολαύσωμε τό πνευματικό πότισμα καί κατόπιν ἐπιδείξωμε ζωή ἄκαρπη, μᾶς περιμένει ή φωτιά τῆς κολάσεως καί ή φλόγα ή άσβεστος.΄΄ 
Ὁ Παῦλος, ἀφοῦ εἶπε: "νά προτρέπετε ὁ ἕνας τόν ἄλλον εἰς τό άγαθόν καί νά ἐκκλησιάζεστε, νά ἀγαπᾶτε ἀλλήλους καί τόν ἐχθρόν΄΄, έπρόσθεσε: "ὅταν ἁμαρτάνομε μετά τήν ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας, χρειάζονται άγαθά ἔργα΄΄. Αὐτό πού λέει σημαίνει ὅτι ἔχεις καθαριστεῖ, ἔχεις ἀπαλλαγεῖ ἀπό τίς ἁμαρτίες, ἔχεις γίνει υἱός τοῦ Θεοῦ΄΄. 
Διά νά προλάβῃ τήν παρεξήγησι πού ἔχει γίνει αἵρεσις, ὅτι μετά τό βάπτισμα δέν συγχωροῦνται ἁμαρτίες, ὁ Χρυσόστομος θά εἰπῇ: ΄΄Λέγοντας αὐτά ὁ Παῦλος, οὔτε τήν μετάνοια ἀναιρεῖ, οὔτε τήν ἐξιλέωσι διά τῆς μετανοίας άπωθεῖ, ὥστε νά ὁδηγῇ τόν ἔνοχο στό θάνατο διά τῆς ἀπογνώσεως. Δέν εἶναι ἐχθρός τῆς δικῆς μας σωτηρίας, ἀλλά μέ ὅσα λέει καταργεῖ τό δεύτερο βάπτισμα καί δέν εἶπε ὅτι δέν ὑπάρχει πιά ἄφεσις, ἀλλά δέν ὑπάρχει ἄλλη θυσία, δηλαδή δεύτερος Σταυρός. 
Μέ μία Θυσία ἔκανε τέλειους γιά πάντα, ἐκείνους πού ἁγιάζονται. Γι' αὐτό εἶπε τόσα πολλά καί πειστικά γιά τήν μία Θυσία, τήν τέλεια καί μοναδική, πού σώζει εἰς τό παντελές, διά νά κάνῃ τούς άνθρώπους άσφαλέστερους, ὥστε νά ὑπάρχῃ συγχώρησις γιά ἐκείνους πού ἁμαρτάνουν. Εἶναι ἡ μετάνοια. Ἔχομε λοιπόν μία Θυσία τοῦ Χριστοῦ πού σώζει τούς πάντας καί πάντοτε καί τήν μετάνοια πού ἐπαναλαμβάνεται ὅταν ἁμαρτάνομε.΄΄ Συγχωρούμεθα λοιπόν, ὅταν είλικρινά μετανοοῦμε.