Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Ακούραστος, φιλακόλουθος, δημιουργικός, «τοῖς πᾶσι γέγονας τὰ πάντα». Ένας άνθρωπος που προσέφερε πολλά και ποτέ δεν πρόσφερε τον εαυτό του σε συναλλαγές ή σκοπιμότητες. Ένας αληθινός Πνευματικός Πατέρας.
Τη Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2025, στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Κύμης, τελέστηκε η Θεία Λειτουργία επί τη 57η επετείω της ενθρονίσεώς του. Με σεμνότητα, ο Σεβασμιώτατος συμμετείχε στο αναλόγιο, ψάλλοντας και συμπροσευχόμενος με τον κλήρο και τον λαό που προσήλθαν να τον τιμήσουν.
Ιδιαίτερα συγκινητική υπήρξε η προσφώνηση του π. Ελευθερίου Σταμπέλου, ο οποίος, με λόγο ευλαβικό και καρδιακό, αναφέρθηκε στη λαμπρή Κυριακή της 8ης Δεκεμβρίου 1968, όταν η Κύμη υποδέχθηκε τον νέο τότε Επίσκοπό της. Με λίγες, αλλά βαθιά περιεκτικές φράσεις, σκιαγράφησε τα χαρίσματα του πολιού Μητροπολίτη: το ασκητικό ήθος, την διακριτική και στοργική ποιμαντορία, την διορατική και αποτελεσματική διοίκηση. Ο κλήρος και ο λαός της Μητροπόλεως εξέφρασαν τον σεβασμό, την αγάπη και την ευγνωμοσύνη τους προς τον Ποιμενάρχη που στάθηκε δίπλα τους επί δεκαετίες, αληθινό στήριγμα και πνευματική χαρά.
Στην αντιφώνησή του, ο Σεβασμιώτατος κ. Σεραφείμ μίλησε με απλότητα και ευγνωμοσύνη. Θυμήθηκε τη μέρα της ενθρόνισής του, ευχαριστώντας τον Θεό για τη δύναμη που του χαρίζει σε αυτή τη μακρά διακονία, αλλά και τους πιστούς που τον περιβάλλουν με αγάπη, εμπιστοσύνη και υπακοή όλα αυτά τα χρόνια.
Η ημέρα της επετείου είχε και έναν ακόμη συμβολισμό για την Εύβοια: την ίδια ακριβώς ημερομηνία, 8 Δεκεμβρίου 1968, ενθρονίστηκε στη Χαλκίδα ο μακαριστός Αγιος στισ συνειδήσεις των πιστών Μητροπολίτης Νικόλαος Σελέντης, στενά συνδεδεμένος πνευματικά με τον Σεβασμιώτατο Καρυστίας. Έτσι, η ημέρα έγινε διπλή ευλογία για το νησί.
Η απλότητα της τελετής, η ζεστασιά του κόσμου και η αληθινή τιμή προς έναν Αρχιερέα που υπηρέτησε και συνεχίζει να υπηρετεί χωρίς θόρυβο αλλά με τεράστιο έργο, κατέστησαν την ημέρα πραγματικό σταθμό.
Κι αν κάποιοι δεν έδωσαν το παρών, η λάμψη της παρουσίας του τιμωμένου Αρχιερέως και όσων τον πλαισίωσαν ήταν υπεραρκετή για να αναδείξει το μεγαλείο ενός ανθρώπου που υπηρέτησε χωρίς ιδιοτέλεια, έχοντας πάντοτε το βλέμμα όχι στο πρόσκαιρο, αλλά στο αιώνιο.
Ο Σεβασμιώτατος κ. Σεραφείμ παραμένει, εδώ και 57 χρόνια, ένας αληθινός πατέρας, ένας ακούραστος εργάτης του Ευαγγελίου και ένας ζωντανός φάρος της Εκκλησίας μας.
Σχόλιο για τη σχέση του Μητροπολίτου Καρυστίας Σεραφείμ με τον Όσιο Πορφύριο
Η πνευματική σχέση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καρυστίας και Σκύρου κ. Σεραφείμ με τον Όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη υπήρξε σχέση αμοιβαίου σεβασμού και βαθειάς εκκλησιαστικής συναναστροφής. Δύο άνθρωποι του Θεού, οι οποίοι –με διαφορετικό τρόπο ο καθένας– σημάδεψαν την εκκλησιαστική ζωή του τόπου μας.
Ο Όσιος Πορφύριος, προικισμένος με το φωτισμό και τη διάκριση του Αγίου Πνεύματος, αναγνώριζε πάντοτε την αξία της ταπείνωσης και της ήρεμης, αθόρυβης διακονίας· στοιχεία που χαρακτήρισαν σε όλη τη διαδρομή του και τον Σεβασμιώτατο κ. Σεραφείμ. Ο δε Μητροπολίτης Καρυστίας, με βαθύ σεβασμό, είχε συχνά αναφερθεί στην αγιότητα, τη σύνεση και το χαρούμενο φρόνημα του Γέροντος Πορφυρίου, θεωρώντας τον φωτεινό οδηγό και παρηγοριά για πλήθος ανθρώπων.
Είναι ιδιαίτερα συγκινητικό ότι η ημέρα της μνήμης του Οσίου Πορφυρίου συμπίπτει με την επέτειο της ενθρονίσεως του Σεβασμιωτάτου κ. Σεραφείμ. Ένας άγιος της Εκκλησίας που γιόρταζε, και ένας Αρχιερεύς που διακονεί επί 57 χρόνια αδιάλειπτα· δύο παράλληλες πορείες που, αν και διαφορετικές, φωτίζονται από την ίδια πηγή: την αγάπη προς τον Χριστό και τον άνθρωπο.
Η ύπαρξη τέτοιων μορφών μέσα στην Εκκλησία μας υπενθυμίζει ότι η αληθινή διακονία δεν θορυβεί, δεν επιβάλλεται, αλλά καρποφορεί μέσα από την ταπείνωση, την προσευχή και την αυθεντική αγάπη.
Σχόλιο για τη φωτογραφία της ενθρονίσεως του Σεβ. Καρυστίας και Σκύρου κ. Σεραφείμ (1968)
Μια φωτογραφία που ταξιδεύει 57 χρόνια πίσω και αποτυπώνει όχι μόνο μια ιστορική στιγμή, αλλά την απαρχή μιας ολόκληρης πορείας προσφοράς.
Ο νέος στην ηλικία τότε Αρχιερεύς, με βλέμμα φωτεινό και καρδιά γεμάτη ζήλο, αναλάμβανε την ευθύνη μιας Μητροπόλεως που έμελλε να ποιμάνει με αφοσίωση, ταπείνωση και θυσιαστική αγάπη.
Κοιτάζοντας σήμερα αυτή τη φωτογραφία, δεν βλέπουμε απλώς την ενθρόνιση ενός Επισκόπου· βλέπουμε την αρχή μιας διακονίας που συνεχίζεται αδιάκοπα επί πεντέμισι δεκαετίες. Μιας πορείας που σφράγισε γενιές πιστών και έγινε ευλογία για ολόκληρη την Εύβοια.
Εικόνα-μαρτυρία της χάριτος του Θεού και της συνέπειας ενός ανθρώπου που παρέμεινε πιστός στο πρώτο εκείνο «ναι» της εκκλησιαστικής του αποστολής και το υπηρετεί με αφοσίωση και συνέπεια 57 ολόκληρα χρόνια. ΑΞΙΟΣ!