Κήρυγμα του Μητροπολίτου μας
ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ & ΣΚΥΡΟΥ
Κ.Κ. Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ
.jpg)
ΟΜΙΛΙΑ 47η
Η σημερινή Κυριακή μέ τά ἀναγνώσματά της, μᾶς εἰσάγει στήν Ἑορτή τῆς Γεννήσεως. Τα ὀνόματα πού ἀκούσαμε ἀποτελοῦν τήν γενεαλογίαν κατά σάρκα τοῦ Ἰησοῦ. Εἶναι ἡ σκάλα πού έχρησιμοποίησε να κατέβη στην γῆ, διά να γίνῃ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί υἱός τοῦ ἀνθρώπου.
Ὁ Μέγας Βασίλειος διά τήν Ἑορτή θά μᾶς εἰπῇ:
«Ὁ Θεός δέν ἦλθε στήν γῆ μέ μορφή Θεοῦ, διά νά μή φοβίσῃ τόν ἀδύνατο, ἀλλά ἦλθε με μορφή δούλου, διά να ἐλευθερώσῃ τό υποδουλωμένο γένος τῶν ἀνθρώπων. Ποιός λοιπόν εἶναι τόσο αχάριστος καί τόσο αδιάφορος, ὥστε νά μήν χαρῇ καί εὐφρανθῇ στήν παροῦσα Ἑορτή; Εἶναι Ἑορτή ὅλης τῆς κτίσεως. Αὐτή στόν κόσμο χαρίζει τά υπερκόσμια. Αστέρες τρέχουν στόν ούρανό καί μάγοι κινοῦνται στήν γῆ. Ἂς ἀφήσωμε καί ἐμεῖς φωνή ἀγαλλιάσεως. Ἄς ὀνομάσωμε τήν Ἑορτή Θεοφάνεια καί Γενέθλια. Ἄς ἑορτάσωμε τα σωτήρια τοῦ κόσμου, τα γενέθλια τῆς άνθρωπότητος. Σήμερα ἐλύθη ή καταδίκη τοῦ Ἀδάμ. Πηδάει ή καρδιά μου και πλημμυρίζει ὁ νοῦς, ἀλλά ἡ γλῶσσα μου εἶναι κοντή καί ὁ λόγος μου φτωχός, διά νά διακηρύξουν τήν ὑπερβολική μου χαρά.»
Ἔτσι ἐκφράζεται ὁ Μέγας Βασίλειος, πού κατανοεῖ τήν σημασία τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων. Καί σ' ἐκείνους πού ἐρευνοῦν τό μυστήριο καί έρωτοῦν τί εἶναι ὁ Χριστός καί πῶς γεννήθηκε, ἀπαντᾶ:
«Τέλειος Θεός ὁ Πατήρ, τέλειος Θεός καί ὁ Υἱός. Πιστεύεις ὅτι ἔχει γεννηθεῖ; Μή ζητᾶς πῶς ἐγεννήθη. Μήν · ζητᾶς ζητᾶς αὐτο αὐτά πού δέν θά βρῆς ποτέ. Μήν ρωτᾷς τήν γῆ, οὔτε τὸν οὐρανό, οὔτε τοὺς αἰῶνες. Διότι πρίν ἀπ' ὅλα αὐτά ὑπῆρχε ὁ Μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ. Μήν ἐξετάζεις λοιπόν τά πρόσκαιρα, διά να μάθης διά τόν αἰώνιον Θεόν, διότι ὄχι μόνον δέν θά μάθῃς, ἀλλά θα γίνῃς περίγελος καί άξιολύπητος διά τήν ἀνοησία καί τήν τόλμη σου.»
Καί σ' ἐκείνους πού μέ πίστι θέλουν να μάθουν, ὄχι τό πῶς ἀλλά τό διατί, ὁ Μέγας Βασίλειος μέ ἕνα παράδειγμα θά τούς ἐξηγήσῃ καί θά τούς εἰπῇ:
«Ὁ Θεός ἦλθε στήν γῆ κοντά στούς ἀνθρώπους, ὄχι με φλόγες καί σάλπιγγες, ὅπως φανερώθηκε στο Σινᾶ, ἀλλά ἔλαβε σῶμα καί μέ καταδεκτικότητα καί ἀγάπη συνανεστράφη με τούς ἀνθρώπους πού ἔγινε ὅμοιος μὲ αὐτούς. Πῶς κατά τήν ἐνανθρώπησι δέν ἐπῆρε καί τίς ἀνθρώπινες άδυναμίες; Σοῦ ἀπαντῶ: Το σίδερο εἶναι μαῦρο καί κρύο. Ὅταν μπῇ στήν φλόγα, κοκκινίζει καί θερμαίνεται χωρίς να μαυρίζη καί νά κρυώνῃ τήν φωτιά. Καί στο Χριστό ή ανθρωπίνη σάρκα ἐπῆρε τις ιδιότητες τῆς
Θεότητος, χωρίς να μεταδώσῃ τίς ἀνθρώπινες αδυναμίες στήν Θεότητα.» Καί ὁ Ἱερός Χρυσόστομος θά συμπληρώση:
«Στήν Θεία Γέννησι, βλέπω μυστήριο παράδοξο. Δέν ζητῶ νά μάθω πῶς ἐγεννήθη. Μοῦ εἶναι ἀρκετό πού γνωρίζω ὅτι πράγματι έγεννήθη. Ὅπου ὁ Θεός θέλει, ἐκεῖ νικᾶται τῆς φύσεως ή τάξις. Η προαιώνια γέννησις στον Ούρανό εἶναι ἀληθινή καί ἡ ἐν χρόνῳ ἐπί γῆς ἀψευδής. Ἀληθινά ὁ Θεός γεννήθηκε ἐκ Θεοῦ καί ἀληθινά ὁ ἴδιος ἐγεννήθηκε ἄνθρωπος ἐκ Παρθένου. Δέν ἐρευνῶ τό μυστήριο, αλλά τό πιστεύω. Καί μέ τήν σιωπή το τιμῶ. Δέν είναι φυσικό τό πρᾶγμα, ἀλλά ὑπερφυσικό τὸ θαῦμα. Ἥργησε ή φύσις καί ἐνήργησε ή βούλησις τοῦ Δεσπότου. Ὦ ἀνέκφραστη Χάρις!»
Ἀδελφοί μου,
Μέ τόση δύναμι καί ἀκρίβεια θεολογοῦν οἱ Πατέρες. Καί μέ τόση προσοχή προχωροῦν. Δέν ἐρευνοῦν, ἀλλά πιστεύουν καί δέν συζητοῦν, ἀλλά μέ τήν σιωπή τιμοῦν.
Ἄς τούς ἀκολουθήσωμε καί θά μᾶς ὁδηγήσουν στόν Χριστό. Ας τούς προσέξωμε καί θά μᾶς βοηθήσουν νά γνωρίζωμε καί νά ἑορτάσωμε ὅπως πρέπει τά Χριστούγεννα.