Κήρυγμα του Μητροπολίτου μας
ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ & ΣΚΥΡΟΥ
Κ.Κ. Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ
.jpg)
Μεγάλη καί χαρμόσυνη ή Εορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ. Μᾶς χαροποιεῖ καὶ μᾶς βεβαιώνει γιά τήν σωτηρία πού μᾶς ἐχάρισε ὁ Χριστός, μέ τήν ἐνανθρώπησί Του. Πολλοί Πατέρες ἔγραψαν έγκωμιαστικούς λόγους στόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου. Σ' αὐτούς θεολογοῦν, ἐξυμνοῦν καί προχωροῦν σε διδάγματα ἐκ τῆς Ἑορτῆς. Ἀπό τόν λόγον τοῦ Πατριάρχου Ιεροσολύμων Σωφρονίου, θα ακούσωμε σήμερα:
"Εὐχάριστα μηνύματα ἀδελφοί καί χαρούμενες εἰδήσεις σᾶς ἀναγγέλωμε μέχαρά σήμερα. Περιστατικά πού συνέβησαν ἤδη, μέ τή Χάρι τοῦ Θεοῦ. Ἀπό τόν Εὐαγγελισμό τῆς Παρθένου, ενώθηκαν αὐτά πού δέν ἐνώνονται. Ή Θεότης μέ τήν ἀνθρωπότητα άναμείχθηκαν χωρίς να χάσουν τήν ἰδιαιτερότητά τους τά ἄμεικτα, συναρμόσθηκαν τα άσυνάρμοστα, τα Θεϊκά ἔγιναν ἀνθρώπινα, ὥστε τά ἀνθρώπινα να γίνουν περισσότερο Θεϊκά. Ἀπό τότε, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ κτίζεται, λαμβάνοντας σάρκα καί ὀστά ἀπό τήν Παρθένο. Καί ὡς ταπεινός ἄνθρωπος ὁ ἀόρατος Θεός, γίνεται ὁρατός ὡς ἄνθρωπος. Καί Αὐτός πού εἶναι ἀπρόσιτος καί ἀνέγγιχτος ὡς Θεός, καταδέχεται νά τόν ἀγγίζουν ὡς ἄνθρωπο οἱ ἄνθρωποι. Καί Αὐτός, πού εἶναι ἀσώματος, ζεῖ καί κινεῖται καί ἐνεργεῖ μέ Σῶμα΄΄. Γράφει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς:
΄΄Απεστάλη ἀπό τόν Θεόν ὁ Ἄγγελος Γαβριήλ στήν πόλη Ναζαρέτ, πρός μία κόρη πού καταγόταν ἀπό τό γένος τοῦ Δαυίδ. Τὸ ὄνομα τῆς κόρης ἦταν Μαριάμ. Καί εἶπε ὁ ἀπεσταλμένος Ἄγγελος πρός τήν Παρθένο: "Χαῖρε, Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά Σοῦ». Ἀπό τή χαρά του, ἀρχίζει τόν χαιρετισμό του πρός Αὐτήν, ὁ Ἄγγελος τῆς χαρᾶς. Καί ἦταν βέβαιος, ὅτι το μήνυμά του ἦταν γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους πρόξενο χαρᾶς, καί θά διέλυε κάθε λύπη γιά ὅλους. Γνώριζε, ὅτι ἀπό τό μήνυμά του θά φωτιζόταν ὁ κόσμος. Μέ τή θεογνωσία θα καταστρεφόταν ή δύναμι τῆς φθορᾶς, θά σωζόταν ὁ ἄνθρωπος, πού εἶχε χαθῆ λόγω τῆς ἁμαρτίας. Γι' αὐτό βάζει ὡς πρόλογο τοῦ Εὐαγγελισμοῦ του πρός τήν Παρθένο, τή χαρά, πού θά ἀποδειχθεῖ, χαρά παγκόσμια. Γιά αὐτό καί ψάλλωμε:
«Χαῖρε, Σύ πού εἶσαι ἡ γεννήτρια τῆς ἐπουράνιας χαρᾶς. Χαῖρε, Σύ πού ἔφερες στο φῶς τήν ὑπέρτατη χαρά. Χαῖρε, Σύ πού εἶσαι ή πατρίδα τῆς σωτήριας χαρᾶς. Χαῖρε, Σύ πού συνήργησες να ἔλθῃ ἡ ἀθάνατη χαρά.
Ποιός θα μπορέση να εκφράση τήν λαμπρότητά Σου; Ποιός θά τολμήση να μιλήση και να φανερώση, καθώς πρέπει, τα θαυμαστά Σου; Στόλισες τή φύση τῶν ἀνθρώπων, νίκησες τίς τάξεις τῶν Ἀγγέλων, ξεπέρασες ὅλη τήν κτίση».
Γι' αὐτό, με χαρά ἀναφωνῶ: «Χαῖρε, Κεχαριτωμένη, διότι χαριτώθηκες περισσότερο ἀπό ὅλη τήν κτίση». Γι' αὐτό καί προσθέτω, φωνάζοντας καί λέγοντας:
«Ο Κύριος μετά Σοῦ καί διά Σοῦ μεθ' ἡμῶν»΄΄.