Κήρυγμα του Μητροπολίτου μας
ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ & ΣΚΥΡΟΥ
Κ.Κ. Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ
ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΟΜΙΛΙΑ (15.08.2024)
ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΙΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Ἡ Παναγία κυριαρχεῖ στό ἑορτολόγιο τοῦ Αὐγούστου, μέ τήν ένδοξόν της Κοίμησιν. Προτυπώσεις τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, σε μελωδικούς ὕμνους καί ἐγκωμιαστικούς λόγους Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, κατέχουν κεντρική θέσι καί ἀποδίδουν τό νόημα τῆς ἑορτῆς. Μερικά σημεῖα θά παρατηρήσομε στή συνέχεια. Η Κυρία Θεοτόκος, ὅταν ἔμελλε νά ἀποθάνῃ, ἦταν 59 ἐτῶν. Ἄγγελος Κυρίου, πρό τριημέρου, τήν ἐπληροφόρησε περί τοῦ θανάτου της. Ὡς ἤκουσεν ἡ Παναγία, ἀνέβη εἰς τό ὄρος τῶν Ἐλαιῶν καί, ἀφοῦ προσευχήθηκε, ἐπέστρεψε εἰς τό σπίτι της καί προετοιμάστηκε διά τήν ἀναχώρησιν.
Τότε, θαυματουργικῷ τῷ τρόπῳ, παρέστη ο Υιός Της καί παρέλαβε τήν Παναγίαν ψυχήν της καί αιθερίῳ νεύματι κατέφθασαν οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Ἱεράρχαι καί ἀοράτως πλῆθος Ἀγγέλων καί ἔθαψαν τό ζωαρχικότατον αὐτῆς σῶμα εἰς τήν Γεσθημανή. Μετά τρεῖς ἡμέρας ὁ Τάφος εὑρέθη κενός. Τό Πανάγιον ἐκεῖνο σῶμα τῆς Παρθένου, ἄφθαρτον, ἀθάνατον καί ἔνδοξον, μετετέθη πρός Κύριον καί παρέστη είς τά δεξιά τοῦ Θρόνου τοῦ Ὑψίστου καί μεσιτεύει, ὥστε ὁ κάθε πιστός νά τήν ἔχῃ βοηθόν, σκέπην καί μεσίτριαν.
Καί ἕνας έγκωμιαστής θά εἰπῇ: «Πῶς αὐτή πού ἀναφαίνεται, ὁμοιάζει ὡς ὄρθρος; πῶς εἶναι καλή ὡς σελήνη καί ἐκλεκτή ὡς ὁ ἥλιος; Πῶς τήν ἀνερχομένην Θεοτόκον ὑποβαστάζει ὁ ἴδιος ὁ Δεσπότης Χριστός; Καί καθ' ὅσον μοναδική καί ἀνεπανάληπτος εἶναι ἡ Θεοτόκος, οὕτως ἀξίως καί δικαίως ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ εἶναι καί ἡ δόξα, διά τῆς ὁποίας έδοξάσθη καί δοξάζεται καί θά δοξάζεται ὑπό τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Διά τοῦτο ἔτυχε Ἀναστάσεως πρό τῆς κοινῆς ἀναστάσεως. Μετά τρεῖς ἡμέρας ἀπό τήν Κοίμησί της, ὡς δῶρο, ἔτυχε τῆς μοναδικῆς τιμῆς, ὥστε τό ἄφθαρτον καί ἀθάνατον καί ζωηφόρον σῶμα της νά μήν παραμείνῃ στή γῆ, ὅπως τά σώματα ἄλλων Ἁγίων.» «Κατέκτησε τήν ένδοξοτέραν θέσι, παρισταμένη ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ τῆς Δόξης. Μετέστη καί τά σύμπαντα ἐξέστησαν, ή δέ Ἀειπάρθενος, Θρόνος τοῦ Θεοῦ κατέστη. Μετέστη πρός τόν ὄντως μεσίτην Χριστόν καί κατέστη πρώτη μεσίτρια ὑπέρ ἡμῶν.
Κατέκτησε τήν κορυφήν τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἀναδειχθείσα τό λαμπρότερον Πρόσωπον τῶν μετά Χριστόν ἀνθρώπων. Ἡ Πρώτη μετά τόν Ἕνα, ή Βασίλισσα τῶν Οὐρανῶν.» Τήν ἁγίαν ἀναφοράν τῆς Θείας Λειτουργίας είς τό Πρόσωπο τῆς Παναγίας, ἄς τήν κάνομε δοξολογία καί ἐμεῖς λέγοντες: «Τῆς Παναγίας Ἀχράντου, Ὑπερευλογημένης, Ενδόξου, Δεσποίνης ἡμῶν, Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων τῶν Ἁγίων μνημονεύσαντες, ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν, Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα.»