Κήρυγμα του Μητροπολίτου μας
ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ & ΣΚΥΡΟΥ
Κ.Κ. Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ
.jpg)
ΕΠΙΚΑΙΡΟΝ
(ΤΡΙΤΗ 6.8.2024)
"ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ"
Εἰς τήν ἑορτήν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος οἱ Πατέρες μέ τούς λόγους τους ἀναπτύσσουν τήν θεολογικήν καί ἠθικήν ἔννοιαν. Ἀπό τίς ὁμιλίες τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ καί τοῦ Θεοφάνους θά πάρωμε μερικά ἀποσπάσματα. Γιά ποιό σκοπό ἔγινε ἡ Μεταμόρφωσις;΄΄, ἐρωτᾷ ὁ σοφός Θεοφάνης καί ἀπαντᾶ: «Επειδή ἐπλησίαζε ὁ καιρός τοῦ πάθους καί οἱ μαθηταί, βλέποντες Αὐτόν σταυρούμενον, ὑπῆρχε φόβος νά νομίσουν ὅτι ὁ Κύριος ἦταν μόνον ἄνθρωπος καί ὄχι Θεός, τούς στηρίζει στήν πίστι μέ τό παράδοξο θέαμα, ὥστε, ὅταν θά τόν ἔβλεπαν στό πραιτώριο καί στο Γολγοθά, ἀναλογιζόμενοι τό Θαβώρ, να βεβαιωθοῦν ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι Θεός ἀληθινός. Ὅταν θά τόν ἔβλεπαν να ῥαπίζεται καί νά φτύνεται στο πρόσωπο, ένθυμούμενοι τό Πρόσωπο πού ἔλαμπε ἀπό δόξα, δέν θά ἐσκανδαλίζοντο.
Ὅταν ἔβλεπαν τήν πορφύραν πού τόν ἔντυσαν, θά ἔφεραν στήν μνήμη τους τό Φῶς πού ἐλεύκανε τά ἱμάτιά Του, θά ἐπίστευαν ὅτι πραγματικά εἶναι ὁ Θεός πού ἔνδυμά Του εἶναι τό φῶς». Διατί ὄχι ἀπό τήν ἀρχή, ἀλλά πλησίον τοῦ πάθους γίνεται ή Μεταμόρφωσις σέ μερικούς καί ὄχι σέ ὅλους τούς μαθητάς; Διότι οἱ μαθητές ἦσαν ἀτελεῖς καί δέν ἦταν δυνατόν νά δεχθοῦν αὐτό τό χάρισμα. Τά μάτια τῶν ἁμαρτωλῶν δέν ἦσαν ικανά καί ἄξια να ἰδοῦν τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ. Ἐάν το μάτι πού πάσχει δέν μπορεῖ νά ἰδῇ τό αἰσθητό φῶς καί, ἄν τολμήσῃ να κοιτάξη τόν ἤλιο, σκοτίζεται, τί θά ἐπάθαιναν οἱ ψυχές τῶν ἁμαρτωλῶν καί ἀπίστων, ὅταν θά ἔβλεπαν τήν Δόξαν τῆς Θεότητος;
Δι' αὐτό, τό θαῦμα τῆς Μεταμορφώσεως δέν γίνεται ἐνώπιον τοῦ ὄχλου, ἀλλά ἰδιαιτέρως. Δέν ἐπῆρε ὅλους τούς μαθητάς, διότι ἦταν καί ὁ Ἰούδας. Καί πῶς ἦταν δυνατόν ὁ κλέπτης καί ὁ προδότης νά ἰδῇ τό Φῶς τῆς Θεότητος; Εάν οἱ καθαροί στό νοῦν καί τήν ψυχήν δέν ἄντεξαν σ' ἐκείνην τήν φωτοχυσίαν, τί θά ἐπάθαινε ὁ Ἰούδας; Ἐξ αἰτίας λοιπόν αὐτοῦ καί διά νά μή κατηγορηθῇ ὅτι τόν περιφρόνησε, ὁ Ἰησοῦς ἀφήνει τούς ἄλλους καί παραλαμβάνει τούς τρεῖς, τόν Πέτρον διά τήν καλήν ὁμολογίαν, τόν Ἰωάννην διά τήν ἀγάπην καί τήν θεολογίαν καί τόν Ἰάκωβον διά τό μαρτύριον. Διατί ή Μεταμόρφωσις ἔγινε στό ὄρος καί ὄχι στήν πεδιάδα; Ἡ ἀνάβασις στό ὄρος ἔχει καί συμβολική σημασία. Ἐκεῖνος πού πρόκειται να γίνῃ μέτοχος τῶν Θείων Μυστηρίων, πρέπει νά έγκαταλείψῃ τόν κατήφορο καί νά ἀνεβαίνῃ μέ τόν νοῦν καί τήν ψυχήν ὑψηλά. Στά ὄρη ἐμφανίζεται ὁ Θεός, ὅπως ἔγινε μέ τόν Ἀβραάμ, τόν Μωϋσῆν καί τόν Ἠλίαν.
Στό Θαβώρ γίνεται συνένωσις οὐρανοῦ καί γῆς καί καταχθονίων. Ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὁ Ἠλίας, ἐκ τῆς γῆς οἱ μαθηταί, ἐκ τῶν καταχθονίων ὁ Μωϋσῆς. Ἐκεῖ καί σ' αὐτούς γίνεται ή Μεταμόρφωσις. Τί εἶναι ὅμως καί τί ἔγινε στή Μεταμόρφωσιν; Τὸ θαῦμα τῆς Μεταμορφώσεως εἶναι παράδοξο. Δέν ἄλλαξε ὁ χαρακτῆρας, ἀλλά αὐτό πού ἦταν πρίν ὁ Ἰησοῦς ἔμεινε καί ἐπῆρε τό φῶς. Τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ἔμεινε ὡς πρός τά ἀνθρώπινα χαρακτηριστικά τό ἴδιο. Ἐπροστέθηκε σ' αὐτό ή Θεϊκή Δόξα καί τό Πρόσωπο ἔλαμψε ὡς ὁ ἥλιος. Ἡ δόξα αὐτή δέν ἦλθε στό σῶμα ἀπ᾿ ἔξω, ἀλλά μέσα ἀπό τό σῶμα στό ὁποῖον ἦταν κρυμμένη ή Θεότητα καί ένωμένες οἱ δύο φύσεις, ή Θεία καί ἡ ἀνθρωπίνη, σε μία ὑπόσταση, ἀδιαιρέτως καί ἀσυγχύτως, ὅπου ὁ Λόγος ἐγένετο σάρξ καί ή σάρκα ἐθεώθη.
Στή Μεταμόρφωσι λοιπόν ὁ Ἰησοῦς ἄνοιξε τα μάτια τῶν ἀνθρώπων καί εἶδαν αὐτά πού δέν βλέπονται, δηλαδή σῶμα γήϊνο νά ἀστράπτῃ ἀπό λαμπρότητα, σῶμα θνητό νά γίνεται πηγή Θείας Δόξης. Θαῦμα πού ὑπερβαίνει τόν νοῦν τοῦ ἀνθρώπου. Πῶς θά ἰδῇ κανείς αὐτό τό θαῦμα; Διά να ἰδῇ κανείς αὐτά πού εἶναι ἀθέατα, πρέπει νά ἀφήσῃ τίς ταπεινές ἀντιλήψεις καί χωματένιες συνήθειες καί νά ἀναβῇ στό ὕψος τῆς ἀγάπης. Να φτάσῃ στό ὕψος τῆς ἀρετῆς, δηλαδή στή θέωσι τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, στήν ἀλλαγή πρός τό καλύτερο, στή δική του Μεταμόρφωσιν.
Ἀδελφοί μου, ἄς ἔχωμε στήν καρδιά μας τήν ώραία εἰκόνα τῆς Μεταμορφώσεως. Ἄς ἀνεβαίνωμε πρός τίς ἀρετές, αφήνοντας τίς χαμηλές ἠδονές πού σκιάζονται ἀπό τούς δαίμονες καί ἄς ἀνεβοῦμε στό ὄρος πού τό καταυγάζει ή Πατρική νεφέλη. Ἄς ἀκούσωμε καί ἄς φυλάξωμε τά Θεῖα διδάγματα διά νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς νά ἀπολαύσωμε τήν ώραιότητα τοῦ Θεοῦ καί νά λάμψωμε ὡς ἥλιος μετά τῶν δικαίων στόν ουρανό.
AMHN