ΚΥΡΙΑΚΗ 30.06.2024 ΄΄ΜΕΣΙΤΗΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ"

 Κήρυγμα του Μητροπολίτου μας

ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ & ΣΚΥΡΟΥ

Κ.Κ. Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ 

ΟΜΙΛΙΑ 22α 

ΚΥΡΙΑΚΗ 30.06.2024 ΄΄ΜΕΣΙΤΗΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ" 

         Ὁ Χριστός πρίν ἀπό τήν Ἀνάληψίν Του, ἐβεβαίωσε τούς μαθητάς Του ὅτι θά εἶναι πάντοτε μαζί τους καί θά παρακαλῇ τόν Πατέρα νά τούς ἐνισχύῃ, νά τούς φωτίζῃ καί νά τούς καθοδηγῇ στό ἔργο τους. Εἶναι ἑπομένως Μεσίτης. 

Μέ τήν ἔννοια αὐτή ἀσχολεῖται ὁ Χρυσόστομος καί γράφει: 

       ΄΄Πολλοί ἀπό ἐκείνους πού ἦσαν ἀσθενέστεροι ὡς πρός τήν πίστιν, ἄρχισαν νά ἀμφιβάλλουν γιά τήν ἐκπλήρωσιν τῶν ὑποσχέσεων τοῦ Χριστοῦ καί μάλιστα μετά τόν θάνατό Του. Ὁ Παῦλος ἀνατρέπει αὐτήν τήν ὑπόνοιά τους, τούς καλεῖ νά ἔχουν θάρρος καί νά εἶναι σταθεροί στήν πίστιν, ὅτι ὁ Χριστός θά ἐκπληρώσῃ τίς ὑποσχέσεις Του, διότι ὁ Χριστός εἶναι «Μεσίτης» τῆς νέας Διαθήκης΄΄. Καί περί τῆς μεσιτείας τοῦ Χριστοῦ παρέχει σχετικές διευκρινίσεις καί γράφει: 

       "Τί σημαίνει μεσίτης; Καί ἀπαντᾶ: Μεσίτης λέγεται αὐτός πού μεσολαβεῖ μεταξύ δύο ἀνθρώπων, διά τήν πραγματοποίησιν μίας υποθέσεως πού τούς ἐνδιαφέρει. Καί ἐδῶ ὁ Υἱός ἔγινε Μεσίτης ἀνάμεσα στόν Πατέρα καί σέ μᾶς. Ὁ Θεός δέν ἤθελε νά μᾶς ἀφήσῃ τήν Κληρονομίαν, ἀλλ᾽ ἦταν ὀργισμένος ἐναντίον μας, φερόταν μέ ἀγανάκτησι, σάν νά μήν ἤμασταν κληρονόμοι, ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ἔγινε λοιπόν Μεσίτης ὁ Χριστός ἀνάμεσα σε μᾶς καί στόν Θεό Πατέρα. Καί πρόσεχε νά μάθῃς πῶς ἔγινε Μεσίτης: 

          Προσευχήθηκε γιά μᾶς πρός τόν Πατέρα καί ἔφερε ἀπό Ἐκεῖνον (τόν Θεόν) τούς λόγους πρός ἐμᾶς λέγοντας: “δέδωκα αὐτοῖς τούς λόγους σου, οὕς δέδωκάς μοι΄΄. Καί στήν προσευχήν προσθέτει ὁ Χριστός καί τόν θάνατόν Του. Εἴχαμε συγκρουσθεῖ μέ τόν Θεόν καί γι' αὐτό ἔπρεπε να πεθάνωμε ἐμεῖς. Πέθανε ὅμως ὁ Χριστός γιά νά μᾶς συμφιλιώσῃ μέ τόν Θεόν, νά μᾶς κάνῃ ἀπό ἀναξίους ἀξίους τῆς νέας Διαθήκης καί κληρονόμους τῆς Βασιλείας Του. Ἐνῶ ἤμασταν άξιοι τιμωρίας, ή μεσιτεία τοῦ Χριστοῦ διά τῆς Σταυρικῆς Θυσίας μᾶς ἔσωσε καί μᾶς ἔκανε υἱούς ἀγαπητούς μέ δικαιώματα κληρονομικά. Κατήργησε τήν ἔχθρα, μᾶς ἐσυμφιλίωσε μέ τόν Θεόν, ὥστε νά μποροῦμε σήμερα νά προσερχώμεθα στόν Θρόνο τῆς Χάριτος καί νά λέγωμε "Πάτερ ἡμῶν΄΄ καί νά λαμβάνωμε τό πλούσιον ἔλεος΄΄. 

        Ὅτι ὁ Χριστός εἶναι Μεσίτης μας, ἀποτελεῖ δόγμα τῆς Ἐκκλησίας μας μέ τήν ὑποχρέωσιν νά τό πιστεύωμε χωρίς καμμία ἀμφιβολία. Ταυτοχρόνως εἶναι καί βεβαία ἐλπίδα καί ὠφέλειά μας ἀλλά καί τιμή νά γνωρίζωμε καί νά πιστεύωμε καί νά καταφεύγωμε διά τῆς προσευχῆς στήν Μεσιτείαν τοῦ Χριστοῦ

Αμήν