Κήρυγμα του Μητροπολίτου μας
ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ & ΣΚΥΡΟΥ
Κ.Κ. Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ
.jpg)
Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, σήμερα θά μᾶς μιλήσῃ, διά τό τί πρέπει νά συνοδεύῃ τήν μετάνοια, διά νά τήν κάνῃ ἀληθινή καί δεκτή ἀπό τόν Θεό. Τα χαρακτηριστικά τῆς μετανοίας εἶναι ἡ λύπη, ή κατάνυξις καί τά δάκρυα.
Γράφει ὁ Ὅσιος:
«Λύπη καί πένθος, εἶναι μία όδυνηρή κατάστασις τῆς ψυχῆς καί μία διάθεσις τῆς καρδιᾶς πού ἀναζητεῖ νά βρῇ τόν Θεόν, διά νά ἐκφράσῃ τήν μετάνοιαν καί νά λάβη τήν συγχώρησι. Στήν λυπημένη εἰλικρινά ψυχή διά τήν ἁμαρτίαν, γεννᾶται ή κατάνυξις πού ἀναγκάζει τήν ψυχήν να ἐξετάσῃ μέ φόβο καί προσοχή τίς ἁμαρτίες καί νά τίς ἐξομολογηθῇ. Η μεγάλη κατάνυξις θά φέρῃ τά δάκρυα πού θά σβήσουν τήν φλόγα.»
Μέ τά δάκρυα τῆς κατανύξεως θά ἀσχοληθῇ περισσότερον ὁ Όσιος Ιωάννης καί θά μᾶς εἰπῇ:«Τό νερό τοῦ Βαπτίσματος μᾶς ξεπλένει ἀπό τήν προπατορικήν ἁμαρτίαν. Τα δάκρυα μᾶς καθαρίζουν ἀπό ὅλες τίς ἁμαρτίες πού ἐπράξαμε μετά τό Βάπτισμα. Χάρις στο Βάπτισμα τῶν δακρύων, ὑπάρχουν σήμερα ἅγιοι.»
Ἀξία ἔχουν τά δάκρυα πού χύνονται ἀπό τήν καρδιάν καί κρυφά. Αὐτό διδάσκει ὁ Ἅγιος μέ ἕνα παράδειγμα:
«Ὅπως ἕνας θησαυρός κρυμμένος δέν κλέβεται εὔκολα, ἔτσι καί τά κρυφά δάκρυα τῆς καρδιᾶς πού δέν φαίνονται εἶναι περισσότερον άσφαλῆ. Τα δάκρυα ὅμως πού προέρχονται ἀπό καρδιάν πού εὑρίσκεται σε κατάνυξι, τά προσέχει ὁ Θεός, ἔστω καί ἄν εἶναι λίγα. Δέν ἔχει λοιπόν σημασία το πλῆθος, ἀλλά ὁ τρόπος τῶν δακρύων. Εἶδα ἀνθρώπους να κλαίνε μέ πολύ πόνο καί με λίγα δάκρυα διά τήν σωτηρίαν τῆς ψυχῆς τους. Τα δάκρυά τους ἔτρεχαν μέν ἀπό τά μάτια τους, ἔβγαιναν ὅμως ἀπό τήν καρδιά τους, ὅπως τὸ αἷμα βγαίνει ἀπό τήν πληγήν. Καί ἔκρινα ὅτι αὐτοί εἶναι εὐτυχεῖς. Διότι τα δάκρυα τῆς κατανύξεως, σάν ἄλλο σφουγγάρι, σβήνουν ἀπό τό βιβλίο τοῦ Θεοῦ τίς ἁμαρτίες πού ἐμεῖς ἔχομε γράψῃ σ' αὐτό. Καί ὅπως ἡ φωτιά κατακαίει τά χόρτα, ἔτσι καί ή κατάνυξις καί τά καθαρά δάκρυα ἐξαφανίζουν τίς κακές πράξεις καί τούς μολυσμούς τῆς ψυχῆς.»
Εκτός ἀπό τά δάκρυα τῆς μετανοίας καί κατανύξεως, ὑπάρχουν καί τῆς κενοδοξίας τά δάκρυα, πού προσπαθεῖ ὁ διάβολος να δημιουργήσῃ διά νά ἀφαιρέσῃ το κέρδος τῶν καθαρῶν δακρύων. Σ' αὐτό μᾶς κάνει προσεκτικούς ὁ Ὅσιος καί γράφει:
«Πολλάκις μέ τά χαριτωμένα καί σωτηριώδη δάκρυα ενώνεται καί τό ἀχαρίτωτο δάκρυ τῆς ὑπερηφανίας καί τῆς κενοδοξίας. Όταν δακρύζεις, μή νομίζεις ὅτι είσαι καλο καλός καί ἐνάρετος καί αὐτό τό διακηρύττεις στούς ἄλλους, ὅταν κατακρίνεις τούς ἄλλους ὅτι δέν κλαίνε. Τότε να γνωρίζῃς ὅτι τα δάκρυα αὐτά εἶναι ὄχι τῆς κατανύξεως, ἀλλά τῆς δαιμονιώδους ὑπερηφανείας δάκρυα. Καί κάτι ἀκόμα πρέπει να γνωρίζωμε. Ὅτι εἶναι δυνατόν να αρχίσωμε μέ καλά δάκρυα καί νά καταλήξωμε σε πονηρά. Καί τά μέν πονηρά προέρχονται από λίγη εὐλάβεια, ἀπό τήν κενοδοξία, ἀπό τήν κακή συνήθεια καί ἀπό τήν ἐπίδρασι τοῦ δαίμονος, ἐνῶ τά πνευματικά δάκρυα προέρχονται ἀπό τήν μετάνοιαν, τά καλά ἔργα, τήν ἀπαλλαγήν ἐκ τῶν παθῶν καί ἀπό τήν ἀγάπην καί τόν φόβον τοῦ Θεοῦ.» Το συμπέρασμα από τήν διδασκαλίαν αὐτήν εἶναι ὅτι τά κατανυκτικά δάκρυα τῆς καρδιᾶς εἶναι καθαρτικά τῆς ψυχῆς. Τά ἀληθινά δάκρυα τά βλέπει ὁ Θεός καί συγχωρεῖ τήν ἁμαρτίαν. Στόν Οὐρανό, ἀφαιρεῖ ἀπό τούς μετανοήσαντας πᾶν δάκρυον καί τούς άξιώνει τῆς μεγάλης καί αίωνίου χαρᾶς. Δι' αὐτό καί ὁ Ὅσιος πατρικά συμβουλεύει:
«Τέκνον μου, κόψε τήν ἁμαρτίαν καί θά παύσουν τά δάκρυα, ὅπως ὅταν κλείσῃ ἡ πληγή σταματάει το αἷμα. Πρό τῆς παραβάσεως τοῦ Ἀδάμ, δέν ὑπῆρχε δάκρυον. Ἔτσι καί στο τέλος τοῦ κόσμου, ὅπου θά καταργηθῇ ἡ ἁμαρτία, θά φύγη καί ἀπό τούς δικαίους πᾶσα ὀδύνη, λύπη, στεναγμός καί δάκρυον.»
Ὦ ἀγαπητοί μου, ὁ Θεός τήν Ημέραν τῆς Κρίσεως, δέν θά μᾶς καταδικάσῃ διότι δέν ἐθαυματουργήσαμε ή διότι δέν έθεολογήσαμε. Θὰ μᾶς ἐρωτήσῃ ὅμως, διατί δέν μετανοήσαμε διά τίς ἁμαρτίες μας καί διατί δέν ἀποπλύναμε τήν ψυχήν μας μέ τά ἴδια μας τα δάκρυα! Τί ἀπολογία θά δώσωμε;
