Κήρυγμα του Μητροπολίτου μας
ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ & ΣΚΥΡΟΥ
Κ.Κ. Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ
ΟΜΙΛΙΑ 14η ΚΥΡΙΑΚΗ 21.04.2024 (Ε΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ) «Διδασκαλία περί Μετανοίας»
Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή ἔχει σκοπό νά μᾶς ὁδηγήσῃ στόν καθαρισμόν τῆς ψυχῆς ἀπό τήν ἁμαρτίαν. Δι' αὐτό τονίζεται καί συνιστᾶται ἡ μετάνοια. Τά κηρύγματα καί τά ὑποδείγματα τῆς μετανοίας εἶναι πολλά καί δυνατά αὐτόν τόν καιρόν. Πρό ἡμερῶν ἀκούσαμε τόν Μεγάλο Κανόνα, πού μᾶς παρουσίασε ὑποδείγματα μετανοίας καί μᾶς προέτρεψε νά καταφύγωμε στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, διά τῆς μετανοίας.
Σήμερα ἡ Ἐκκλησία, μᾶς προβάλλει τήν Ὁσία Μαρία ὡς ὑπόδειγμα μετανοίας καί μᾶς καλεῖ σέ ἀνάλογη μετάνοιαν, διά νά ἔρθῃ ὡς καρπός τῆς μετανοίας ἡ ἄφεσις τῶν ἁμαρτιῶν μας. Στή συνέχεια, θά δώσωμε τόν λόγον στόν Ἅγιο Συμεών τόν νέο Θεολόγο, νά μᾶς μιλήσῃ περί μετανοίας. Στήν ἀρχή, ὁ Ἅγιος θά μᾶς εἰπῇ ὅτι ἡ μετάνοια εἶναι ἀπαραίτητη, ἀφοῦ ὅλοι ἔχομε ἁμαρτήσει καί ἀφοῦ δέν ὑπάρχουν μικρές καί μεγάλες ἁμαρτίες, ἀλλά μόνο ἁμαρτίες καί θά προσθέση: «Μή πλανᾶσθε, ἀδελφοί μου, νομίζοντες ὅτι εἶναι μικρά τά ἁμαρτήματα καί δέν βλάπτουν πολύ τίς ψυχές σας καί δι' αὐτό τά περιφρονεῖτε.
Οι καλοί χριστιανοί δέν κάνουν διάκρισι μεταξύ μικροῦ καί μεγάλου ἁμαρτήματος, ἀλλά καί ἄν ἀκόμη μέ τό μάτι ή τόν λογισμόν ἤ τόν λόγον ἁμαρτήσουν, θεωροῦν τόν ἑαυτόν τους μεγάλο ἁμαρτωλό πού ἔχει ξεπέσει ἀπό τήν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ. Καί ἐπειδή ὁ Θεός θέλει τήν σωτηρία μας, διά τοῦτο ὥρισε τήν μετάνοιαν καί τήν ἐξομολόγησιν καί ἔδωκε στόν ἁμαρτωλόν τήν ἐξουσίαν να σηκώσῃ τόν ἑαυτόν του ἀπό τό βάθος τῆς ἁμαρτίας καί νά τόν ἀνεβάσῃ κοντά στόν Θεόν καί νά ἀποκτήσῃ τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ καί ὅλα τά ἀγαθά τοῦ Οὐρανοῦ πού τά ἔχασε διά τῆς ἁμαρτίας καί νά τά κληρονομήσῃ ἔτσι πάλιν διά τῆς μετανοίας.
Η μεγάλη μετάνοια εὑρίσκει καί μεγάλη άνταπόκρισι καί ἀνταπόδοσι.»
«Ἄς γνωρίζωμε ὅμως τοῦτο, ὅτι ἐάν δέν μετανοήσῃ κανείς εἰλικρινά, καθόλου δέν θά ὠφεληθῇ, ἔστω καί ἄν ἐφαρμόσῃ μέ ἀκρίβεια ὅλες τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Κι ἄν ἀκόμη μοιράσῃ ὅλην τήν περιουσίαν του στούς φτωχούς καί καταντήσῃ ὁ ἴδιος φτωχός, ὄχι μόνον δέν θά σωθῇ, ἀλλά θά τιμωρηθῇ περισσότερο καί ἀπό τούς ἀπίστους.» Ποιά ὅμως πρέπει νά εἶναι ἡ μετάνοια καί ἀπό τί πρέπει νά συνοδεύεται διά νά εἶναι ἀληθινή, θά μᾶς τό εἰπῇ ὁ Ἅγιος Συμεών στή συνέχεια: «Ἡ μετάνοια δέν πρέπει νά εἶναι παροδική καί ἐποχιακή, ἀλλά συνεχής. Καί εἶναι δυνατόν καί ἀπαραίτητο, ὅλοι καί συνεχῶς νά μετανοοῦν καί νά παρακαλοῦν τόν Θεόν νά τούς συγχωρήσῃ. Χρειάζεται ὅμως λύπη μεγάλη καί δάκρυα πολλά νά συνοδεύουν τήν μετάνοιαν. Ἐκεῖνος πού δέν λυπᾶται καί δέν δακρύζει, δέν ἔχει μετανοήσει. Ἡ λύπη ἔρχεται ἀπό τήν συναίσθησιν τῆς ἁμαρτίας καί τόν φόβον τῆς τιμωρίας πού περιμένει τόν ἁμαρτωλόν.»
«Ἐκεῖνος πού φέρει στο νοῦ του τήν μέλλουσαν Κρίσι, μετανοεῖ καί κλαίει πικρά. Τά δάκρυα ξεπλένουν τήν βρωμερή ψυχή καί μαλακώνουν τήν σκληρή καρδιά. Καί στήν καθαρή καί μαλακή ψυχή, ἔρχεται καί κατοικεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιο. Επομένως ἐκεῖνο πού μᾶς σώζει, εἶναι τά δάκρυα τῆς μετανοίας. Ἐάν δέν καθαρίσωμε τόν ἑαυτό μας από κάθε ἁμαρτία καί φύγωμε ἀπό τήν ζωήν αὐτήν μολυσμένοι, δικαίως θά μᾶς περιγελοῦν οἱ ἄγγελοι καί μαζί μέ τούς δαίμονας θά ριχτοῦμε στήν αἰώνια φωτιά τῆς κολάσεως.» Ποιός μπορεῖ νά ἐλευθερωθῇ ἀπό τήν ἁμαρτίαν πού τόν πολιορκεῖ καί τόν πληγώνει; Στό ἐρώτημα αὐτό μᾶς ἀπαντᾶ ὁ Ἅγιος Συμεών:
«Ὅποιος πληγωθεῖ στό σῶμα, πονάει καί τίποτε δέν τόν εύχαριστεῖ. Καί ἐκεῖνος πού θά πληγωθῇ στήν ψυχήν ἀπό τό δηλητήριο τῆς ἁμαρτίας, ὑποφέρει από πόνο καί θλίψι. Βλέπει τούς ἄλλους ἀνθρώπους καί τά πλάσματα τοῦ κόσμου καί τοῦ φαίνονται εύτυχισμένα. Ἐνῶ αὐτός θλίβεται ἀπό τό βάρος καί τόν πόνο τῆς ἁμαρτίας.» «Ὅταν ὅμως ὁ ἁμαρτωλός μετανοήσῃ καί θρηνήσῃ καί προσευχηθῇ, τότε ὁ Θεός θά ἀκούσῃ τόν στεναγμό, θά ἰδῇ τά δάκρυα, θά δεχθῇ τήν μετάνοιαν καί γρήγορα θά συγχωρήσῃ τήν ἁμαρτίαν καί ἡ καρδιά θά ἀπαλλαγῇ ἀπό τόν πόνο καί τήν πικρία καί θά γεμίσῃ ἀπό χαρά καί γλυκύτητα. Καί ὅπως ὁ ἄρρωστος ξεχνάει τόν πόνο ὅταν γίνῃ καλά, ἔτσι καί ὁ ἁμαρτωλός λησμονεῖ τόν πόνο τῆς ἁμαρτίας, ὅταν συγχωρηθῇ διά τῆς μετανοίας. Καί ἡ χαρά τοῦ μετανοοῦντος δέν συγκρίνεται μέ καμμία χαρά τοῦ κόσμου, διότι τήν χαράν αὐτήν τήν δίνει τό Ἅγιο Πνεῦμα.» Καί τελειώνει τήν διδασκαλίαν του περί μετανοίας ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος μέ τήν προτροπήν καί παράκλησι:
«Ἀδελφοί μου, ἡ ὁλοκληρωτική μετάνοια αγκαλιάζει καί ἐξαγιάζει ὅλον τόν ἄνθρωπον. Ἄς μετανοήσωμε μέ ὅλη μας τήν ψυχήν καί ἄς πετάξωμε μακρυά κάθε ἁμαρτία. Ὅποιος δέν μετανοεῖ, ἁμαρτάνει καί πορεύεται στο σκοτάδι. Ἐσεῖς λοιπόν πού πορευθήκατε στο σκοτάδι, τρέχετε, τρέχετε τώρα στό φῶς τῆς μετανοίας.» «Διότι ἡ μετάνοια εἶναι πόρτα πού σε βγάζει από τό σκοτάδι τοῦ θανάτου καί σέ εἰσάγει στό φῶς καί στήν χαράν τῆς αἰωνίου ζωῆς.»
