Κήρυγμα του Μητροπολίτου μας
Κ.Κ. Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ
.jpg)
ΟΜΙΛΙΑ 43η
Για τα παθήματα και τις θλίψεις που επιτρέπει ο Θεός, επανέρχεται ο Χρυσόστομος, για να διευκρινίσει και να βεβαιώσει ότι η παιδαγωγία αυτή του Θεού είναι πατρική και αναφέρεται ως προς υιούς.
Επί του θέματος αυτού θα μας ειπεί:
«Τα παθήματα δημιουργούν την εντύπωση, ότι οι θλιβόμενοι έχουν εγκαταλειφθεί από τον Θεό. Όμως από αυτά τα παθήματα πρέπει να πιστεύσουν, ότι δεν είναι εγκαταλελειμένοι. Είναι σαν να τους λέει ο Θεός: Επειδή τόσα μεγάλα κακά επάθατε, νομίζετε ότι σας εγκατέλειψε ο Θεός και σας μισεί;
Το βέβαιον είναι ότι εάν δεν επαθαίνατε αυτά, τότε έπρεπε να έχετε αυτή την υπόνοια. Διότι εάν μαστιγώνει ο Θεός τον κάθε υιόν Του που τον αποδέχεται, σημαίνει ότι εκείνος που δεν μαστιγώνεται δεν είναι υιός Του».
Και θέτει το ερώτημα που προκύπτει από αυτά:
«Τι λοιπόν, οι πονηροί δεν υφίστανται κακοπαθήματα»;
Και απαντά:
«Βεβαίως υφίστανται, αλλά ο Θεός είπε: καθένας που μαστιγώνεται είναι υιός. Αλλά όμως είπε: και καθένας που είναι υίος μου μαστιγώνεται. Υπάρχουν πολλοί πονηροί που μαστιγώνονται, όπως ληστές, μάγοι, φονιάδες, κλέφτες.
Όλοι αυτοί τιμωρούνται για την κακία τους και δεν μαστιγώνονται σαν υιοί, αλλά τιμωρούνται σαν κακοποιοί, ενώ εσείς σαν υιοί μετέχετε της αγιότητος αυτού. Βλέπεις ότι γράφει για να σε ενισχύσει και παρηγορήσει, να υποφέρεις εν υπομονή και πίστει τα παθήματα. Φέρει παραδείγματα από λόγια, από γνωστές έννοιες, από παραδείγματα της ζωής, από την κοινή συνήθεια.
Επομένως εάν είσθε χωρίς παιδαγωγία, της οποίας μέτοχοι έχουν γίνει όλοι οι άγιοι, άρα είσθε νόθοι και όχι υιοί. Επομένως επαναλαμβάνω ότι δεν είναι δυνατόν να είναι κανείς υιός εκείνος που δεν παιδαγωγείται, όπως ακριβώς οι πατέρες μέσα στην οικογένεια, αδιαφορούν για τα νόθα παιδιά, ενώ τα γνήσια παιδιά αγαπούν και δεν αδιαφορούν. Πρέπει λοιπόν να χαίρεσθε για την παιδαγωγία, εφ' όσον αυτή είναι απόδειξη της γνησιότητός σας.
Να είσθε βέβαιοι ότι σαν παιδιά Του σας συμπεριφέρεται ο Θεός. Και αυτό δεν το κάνει αποβλέποντας στην δική Του ικανοποίηση, αλλά πάντα και πάντοτε για το δικό μας συμφέρον και ωφέλεια».
Η παιδαγωγία υπ΄ αυτήν την έννοια και όρους παρηγορεί, ενισχύει και εξασφαλίζει επίγεια και αιώνια αγαθά.