Κήρυγμα του Μητροπολίτου μας
ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ & ΣΚΥΡΟΥ
Κ.Κ. Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ
.jpg)
ΟΜΙΛΙΑ 30ῇ
Οἱ Ἅγιοι διά τῆς πίστεως πρός τόν Θεόν, τήν προσευχή τήν ἔκαναν προσταγή. Καί δέν εἶναι θαυμαστό ὅτι ὁ ἄνθρωπος προστάζει αὐτά, ἀφοῦ καί ὁ Χριστός προστάζει, ὡς ἔχων ἀπόλυτη ἐξουσία.
Μέ βάσι αὐτά ὁ Χρυσόστομος, λαμβάνει άφορμή νά άσχοληθῇ μέ τό σπουδαῖο καί προσφιλές θέμα τῆς προσευχῆς καί θά μᾶς εἰπῇ εἰσαγωγικά μέ τό ἑξῆς παράδειγμα:
΄Ὅταν ἀκοῦς τόν διδάσκαλο νά ὁμιλῇ σάν παιδί καί νά διδάσκῃ τά στοιχειώδη, δέν λές ὅτι εἶναι ἀμαθής, γνωρίζεις ὅτι δέν τό κάνει ἀπό ἄγνοια, ἀλλά θέλει να διδάξῃ τόν μαθητή. Ἔτσι καί ὁ Χριστός προσευχήθηκε, ὄχι ἐπειδή εἶχε ἀνάγκη προσευχῆς, ἀλλά διά νά διδάξῃ ἐσένα να προσεύχεσαι συνεχῶς καί νά κάνῃς αὐτήν μέ πολλή ἀγρυπνία. Καί ὅταν λέγω νά ἀγρυπνῇς, δέν ἐννοῶ μόνον τό να σηκώνεσαι τήν νύχτα, ἀλλά καί κατά τό διάστημα τῆς ἡμέρας νά ἐπαγρυπνῇς στίς προσευχές, διότι αὐτή πού ἐνεργεῖ ἔτσι ὀνομάζεται ἄγρυπνος. Τότε ἡ ψυχή ὑψώνεται πρός τόν Θεόν, διότι γνωρίζει μέ ποιόν συνομιλεῖ, σέ ποιόν ἀπευθύνεται, ἀφοῦ καί οἱ Ἄγγελοι στέκονται δίπλα στόν Θεό μέ φόβο καί τρόμο, ἐνῶ μερικοί προσεύχονται μέ χασμουρητά καί πεπλανημένον τόν νοῦν΄΄.
Καί μετά ἀπό αὐτά, προσθέτει διάφορα χαρακτηριστικά τῆς προσευχῆς λέγοντας:
Η προσευχή εἶναι συμφιλίωσις μέ τόν Θεό, συγχώρησις τῶν ἁμαρτημάτων, τεῖχος πού μᾶς προστατεύει ἀπό τίς θλίψεις, ἔργο τῶν Ἀγγέλων΄΄.
Η προσευχή εἶναι μεγάλο ὅπλο, ὅταν γίνεται μέ τήν ἁρμόζουσα διάθεσι καί εἰλικρίνεια τῆς ψυχῆς. Εἶναι φάρμακο σωτήριο. Ἐμποδίζει τά ἁμαρτήματα καί θεραπεύει τά άσθενήματα΄΄.
΄΄Έχομε ἀνάγκη πολλῆς μετανοίας, πολλῆς προσευχῆς καί πολλῆς καρτερίας, διά νά είσακουσθῇ ἡ προσευχή καί νά κερδίσωμε τά ἀγαθά πού μᾶς ὑπόσχεται ὁ Θεός΄΄.
Ἄς λέμε λοιπόν καί ἐμεῖς ὄχι μόνον, συγχώρησέ με τόν ἁμαρτωλό, ἀλλά καί νά σκεπτώμεθα καί νά πράττωμε ἀναλόγως.
Αὐτό εἶναι τό σωτήριο φάρμακο.