ΚΥΡΙΑΚΗ 23.02.2025 "ΕΓΚΩΜΙΟΝ ΑΡΕΤΗΣ"

Κήρυγμα του Μητροπολίτου μας

ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ & ΣΚΥΡΟΥ

Κ.Κ. Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ 

 ΟΜΙΛΙΑ 6η 

ΚΥΡΙΑΚΗ 23.02.2025 

"ΕΓΚΩΜΙΟΝ ΑΡΕΤΗΣ" 

             Ἡ πίστις στίς ἐπαγγελίες τοῦ Θεοῦ πρός τούς πιστούς τονίζεται ἀπό τόν Ἀπόστολο Παῦλο καί έρμηνεύεται ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο. Ὅλοι ὅμως αὐτοί δέν ἀπήλαυσαν ὅσα ὑπεσχέθη ὁ Θεός. Καί αὐτό ἔγινε, γιά νά στερεωθῇ ή πίστις καί νά αυξηθῇ ή προσδοκία τῶν μελλόντων καί ἔτσι νά ζοῦν ὡς ξένοι καί παρεπίδημοι ἐπί τῆς γῆς. Το τελευταῖο αὐτό έρμηνεύει καί ὁ Ἱερός Χρυσόστομος καί γράφει:           

΄Η πρώτη ἀρετή, ή κατ' εξοχήν ἀρετή, εἶναι τό νά εἶναι κανείς ξένος, παρεπίδημος στόν κόσμο αὐτό καί νά μήν ἔχῃ τίποτε κοινό μέ τά γήϊνα πράγματα, ἀλλά νά τά ἀποφεύγῃ ὡς ξένα, ὅπως οἱ Ἅγιοι, γιά τούς ὁποίους ἔχει γραφεῖ ὅτι περιφέρονταν ντυμένοι μέ δέρματα γιδιῶν, γεμάτοι στέρηση, θλίψεις καί κακουχίες, θεωρώντας τούς ἑαυτούς τους ξένους. Ὁ Παῦλος δέν εἶπε κάτι περισσότερο. Δέν θεωροῦσε τόν ἑαυτόν του μόνον ξένο, άλλά νεκρό γιά τόν κόσμο καί τόν κόσμο νεκρό γιά τόν ἑαυτόν του. Ἐνῶ ἐμεῖς ζοῦμε ὡς πολίτες ύπερβολικά περιοριζόμενοι σε ασχολίες γήινες καί ἐν ἀντιθέσει πρός τούς Ἁγίους, πού ἦσαν ξένοι καί νεκροί γιά τόν κόσμο, ἐμεῖς εἴμαστε ξένοι καί νεκροί γιά τόν Οὐρανό. 

           ΄΄Γι' αὐτό ἔχομε πεθάνει, επειδή ἀπαρνηθήκαμε τήν πραγματική ζωή καί προτιμήσαμε τήν πρόσκαιρη ζωή, μέ ἀποτέλεσμα να παροργίσωμε τόν Θεόν. Διότι, ἐνῶ εὑρίσκεται μπροστά μας ή Ουράνια ἀπόλασις, δέν θέλομε νά ἀπομακρυνθοῦμε ἀπό τίς ἀπολαύσεις τῆς γῆς, ἀλλά σάν σκουλήκια περιφερόμαστε στήν γῆ καί γενικά δέν θέλομε νά ὑψώσωμε οὔτε για λίγο τό κεφάλι μας ἀπό τά ἀνθρώπινα πράγματα, σάν νά ἔχωμε βουτηχθῇ μέσα σε κάποια νάρκη καί βαθύ ὕπνο καί μέθη, μένοντας ἔκθαμβοι ἀπό τίς φαντασίες τοῦ κόσμου. Καί ὅπως ἐκεῖνοι πού εἶναι κυριευμένοι από γλυκό ὕπνο, ἐνῶ ἀνέτειλε λαμπρή ή ἡμέρα, μένουν ξαπλωμένοι στό κρεββάτι καί τόν καιρό τῆς ἐργασίας τόν κάνουν καιρόν ὕπνου καί ὀκνηρίας, ἔτσι καί ἐμεῖς, ἐνῶ πλησιάζει ἡ ἡμέρα, ἐργαζόμαστε τά ἔργα τῆς νύχτας καί τοῦ σκότους. 

           Κοιμόμαστε, βλέπομε ὄνειρα, ἀπορροφούμεθα ἀπό φασαρίες, ἔχομε κλείσῃ τά μάτια τῆς διανοίας καί τοῦ σώματος καί τίποτε δέν αίσθανόμεθα, ἀπογυμνωμένοι ἀπό κάθε δόξα καί τιμή, καλύπτοντας τά αἰσχρά ἔργα μας, παρουσιαζόμενοι σ' ὅσους μᾶς βλέπουν μέ άδιαντροπιά, προκαλώντας τά γέλια καί ἀναρίθμητα πειράγματα. Τέτοια εἶναι ἡ κακία, ὥστε ὅλοι νά τήν κατηγοροῦν, ἀκόμη καί αὐτοί πού τήν ἐπιδιώκουν. 

    Αντίθετα τέτοια εἶναι ἡ ἀρετή, ὥστε νά θαυμάζεται καί ἀπό ἐκείνους πού δέν προσπαθοῦν νά τήν μιμηθοῦν. Τόσο λαμπρότερα καί ἀπό τόν ἥλιο εἶναι τά καλά καί άσχημότερα ἀπ' ὅλα εἶναι τά κακά. 

ΑΜΗΝ