Κήρυγμα του Μητροπολίτου μας
ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ & ΣΚΥΡΟΥ
Κ.Κ. Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ
.jpg)
45η ΚΥΡΙΑΚΗ 08.12.2024
"ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ ΤΟΥ ΕΝΩΧ"
Ὁ Ενώχ διά τῆς πίστεως εὐαρέστησε τόν Θεόν καί μετετέθη στόν οὐρανό χωρίς να πεθάνῃ. Αὐτό εἶναι τό δεύτερο πρόσωπο μετά τόν Ἄβελ πού χρησιμοποιεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, γιά νά στηρίξῃ τήν διδασκαλία του “περί πίστεως".
Σχόλια τοῦ Χρυσοστόμου στόν Ενώχ εἴδαμε στήν προηγούμενη ὁμιλία. Σήμερα θά ἰδοῦμε σχόλια συγχρόνων θεολόγων περί τοῦ Ενώχ. Γράφουν:
«Μεγίστην πίστιν ἐπέδειξε ὁ Ενώχ, ἐπειδή ἐπίστευσε ὅτι ὁ Θεός εἶναι μισθαποδότης. Διά τῆς μεταθέσεως τοῦ Ἐνώχ, ὁ Θεός ἐδίδαξε τό ἀνθρώπινον γένος:
1. Ὅτι ὑπάρχει καί ἄλλος κόσμος, εἰς τόν ὁποῖον μετετέθη ὁ Ἐνώχ καί εἰς τόν ὁποῖον εἰσέρχονται ἅπαντες οἱ ἀποθνήσκοντες.
2. Ὅτι εἰς ἐκεῖνον τόν κόσμον δύναται νά συνυπάρχῃ μετά τῆς ψυχῆς καί τό σῶμα, υφιστάμενον μεταβολῶν, προσαρμοζόμενον αὐτό εἰς τάς νέας συνθήκας τοῦ οὐρανοῦ.
3. Ὅτι οἱ δίκαιοι δέν πρόκειται ἁπλῶς καί μόνον νά ὑπάρχουν, ἀλλά ἐπιφυλάσσεται εἰς αὐτούς πλούσια καί γενναιόδωρος άνταμοιβή τῆς ὑπακοῆς των εἰς τόν Θεόν.»
Καί συνεχίζονται τά σχόλια:
«Η πλεονάσασα ἁμαρτία ἐπί Νῶε εἶχε ἤδη ἀρχίσῃ ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ Ἐνώχ, ὁ ὁποῖος ἦταν προπάππος τοῦ Νῶε. Ἐν μέσῳ δὲ τῆς διεφθαρμένης ἐκείνης γενεᾶς ζήσας ὁ Ἐνώχ, δέν παρεσύρθη ὑπό τῆς κακίας αὐτῆς τῆς γενεᾶς, ἀλλά, μείνας πιστός εἰς τήν ὑπακοήν τοῦ Θεοῦ, ἐχρημάτισε ἐν μέσῳ τῆς γενεᾶς αὐτῆς κήρυκας δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ. Ἐντεῦθεν καί μετετέθη, διά νά ἐπιβεβαιωθῇ ἐπισημότατα, ἀφ' ἑνός μέν ὅτι ὁ τρόπος τῆς ζωῆς του ἦταν θεοφιλής, τόν ὁποῖον ἔπρεπε καί οἱ λοιποί να μιμηθοῦν, ἀφ' ἑτέρου δέ να διδαχθοῦν οἱ ὑλόφρονες σύγχρονοι τοῦ Ενώχ ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ἐξαφανίζεται ἐν τῷ τάφω.»
Εἰς τήν περίπτωσιν τοῦ Ἐνώχ, ὁ Παῦλος ἐφαρμόζει τήν γενική αρχή, καθ' ἤν εἶναι ἀδύνατον να εὐαρεστήσῃ κανείς τόν Θεόν ἄνευ πίστεως. Ἡ πίστις πού ζητοῦσε ὁ Θεός καί ἐπέδειξε ὁ Ενώχ ἀποτελεῖται ἀπό δύο στοιχεῖα:
«Πρῶτον ὅτι ὑπάρχει ὁ Θεός καί σέ ἐκείνους πού πιστεύουν ὅτι ὑπάρχει εἶναι μισθαποδότης. Δέν βλέπομε τόν Θεόν. Παρά ταῦτα πρέπει νά πιστεύομε ὅτι ὑπάρχει. Η πίστις ὅμως αὐτή περί ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ δέν ἀρκεῖ, ἀλλά πρέπει να είναι ζῶσα καί νά ἀποτελῇ χαλινόν χρυσοῦν, χαλινόν συγκρατοῦντα ἡμᾶς ἀπό τῆς ἁμαρτίας, ἐλατήριο δέ ισχυρόν, πού θά μᾶς ὠθῇ εἰς τήν ὑπακοήν τοῦ Θεοῦ. Καί ἡ ἀρετή αὐτή εἶναι ὁδός ἀσφαλής, πού μᾶς φέρει εἰς τόν Θεόν.»
Ὁ Ενώχ, ὁ Χρυσόστομος καί οἱ θεολόγοι μᾶς παρέχουν ὀρθή διδασκαλία “περί πίστεως", πού δι' αὐτῆς εὐαρεστεῖται ὁ Θεός. Ἂς εὐχόμεθα ὁ Θεός νά μᾶς δίνῃ πίστιν καί νά τήν αὐξάνῃ, διά νά εὐαρεστοῦμε καί ἐμεῖς τόν Θεόν.
ΑΜΗΝ