ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ ΚΑΙ ΣΚΥΡΟΥ
ΟΜΙΛΙΑ 37η
ΚΥΡΙΑΚΗ 13.10.2024
"ΠΑΡΗΓΟΡΑ ΣΤΗΡΙΓΜΑΤΑ"
Ὁ Παῦλος στίς Ἐπιστολές του χρησιμοποιεῖ πολλές καί διάφορες μεθόδους, προκειμένου νά διδάξη τούς άδελφούς, ὥστε ἀκόμη καί ἄν ἔχουν στενοχωρηθῇ, νά τούς παρηγορήσῃ καί νά τούς ἐπαναφέρῃ μέ σωστό τρόπο στόν όρθό δρόμο τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Αὐτό κάνει καί στήν περικοπή πρός τούς Έβραίους πού μελετοῦμε. Αὐτή σχολιάζει ὁ Χρυσόστομος καί γράφει:
«Οἱ ἄριστοι ἀπό τούς γιατρούς, ὅταν κάνουν βαθειά τομή καί μεγαλώνουν τούς πόνους τῶν ἀσθενῶν ἐξαιτίας τῆς πληγῆς, γιά νά καταπραΰνουν τό σημεῖο πού πονᾷ, νά ἠρεμήσουν καί νά ἀναζωογονήσουν τήν θορυβημένη ψυχή, δέν κάνουν ἄλλη τομή κοντά στήν πρώτη, αλλά καταπραΰνουν μέ κατάλληλα φάρμακα τόν μεγάλο πόνο καί προσπαθοῦν νά τόν ἐξαλείψουν. Αὐτό ἔκανε καί ὁ Παῦλος, ἀφοῦ ταρακούνησε τίς ψυχές τους καί τίς ὠδήγησε σε κατάνυξι, μέ τήν ὑπενθύμισι τῆς κολάσεως, ἀφοῦ διαβεβαίωσε ὅτι ὁπωσδήποτε θά ὁδηγηθῇ σέ ἀπώλεια ἐκεῖνος πού ἐξύβρισε τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ, καί ἀφοῦ ἐπισφράγισε τά λόγια του μέ τό Μωσαϊκό Νόμο καί μέ ἄλλες μαρτυρίες, γιά νά μήν ἀπογοητευθῇ ἡ ψυχή τους ἐξαιτίας τοῦ μεγάλου φόβου, ἔπειτα τούς ἀνακουφίζει μέ ἐγκώμια καί μέ παρηγορητικούς λόγους.» Γράφει ὁ Παῦλος:
«Νά θυμᾶστε ὅτι κατά τίς προηγούμενες ημέρες ύπομείνατε μέ γενναιότητα μεγάλο ἀγῶνα παθημάτων.» Καί ἐπ' αὐτῶν ὁ Χρυσόστομος γράφει:
«Εἶναι μεγάλη ή παρηγορία πού παίρνουμε ἀπό τά ἴδια μας τά ἔργα. Διότι αὐτός πού ἀρχίζει κάποιο ἔργο, πρέπει μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου νά τό βελτιώσῃ. Σάν νά ἔλεγε (ὁ Παῦλος): ΄΄ὅταν ἤσασταν ἀρχάριοι, ὅταν εύρισκόσασταν στήν τάξι τῶν μαθητῶν, ἐδείξατε τόσο μεγάλη προθυμία, τόση γενναιότητα τότε. Τώρα ὅμως ὄχι΄΄.» Καί προσθέτει:
«Δέν εἶπε ἁπλῶς: "ὑπομείνατε τόν ἀγῶνα, ἀλλά ἀθλήσατε΄΄, πρᾶγμα πού εἶναι ὄνομα ἐγκωμίου καί πολύ μεγάλων ἐπαίνων.» Ἔπειτα, ὁ Παῦλος ἀπαριθμεῖ ἕνα πρός ἕνα τά κατορθώματά τους, αὐξάνοντας ἔτσι τούς ἐπαίνους. Δέν εἶπε: "ὑπομείνετε τίς θλίψεις, ἀλλά συμμετέχετε στά παθήματά μου καί συμπάσχετε΄΄. Καί ὁ Χρυσόστομος έρμηνεύει:
«Σάν γενναῖοι ἀθλητές σταθήκατε ἔτσι, διότι ὄχι μόνον γιά τά παθήματά σας δέν χρειαστήκατε παρηγορία, ἀλλά καί τούς ἄλλους παρηγορούσατε. Πόση σταθερότητα πίστεως φανερώνει αὐτό!» Καί γιά νά μή σαλευθῇ ή πίστις, προσθέτει:
«Ἐνῶ βλέπατε να αρπάζεται ή περιουσία σας, τό υποφέρατε. Διότι τόν ἀόρατο πλοῦτο τόν ἔβλεπαν ὡς ὁρατό, πρᾶγμα πού ἦταν ἀποτέλεσμα εἰλικρινοῦς πίστεως. Ἐκάνατε ἐκεῖνο πού εἶναι μεγαλύτερο, ὅτι δηλαδή καί μέ χαρά ύπομείνατε τά παθήματα αὐτά, πρᾶγμα πού ἦταν γνώρισμα κατεξοχήν ἀποστολικό καί ἄξιο τῶν γενναίων ἐκείνων ψυχῶν πού χαίρονται ὄχι μόνον ὅταν στεροῦνται, ἀλλά καί ὅταν μαστιγώνονται. Καί ἐκεῖνος πού ὑποφέρει, μέ χαρά δείχνει ὅτι τό ὅλον πρᾶγμα δέν εἶναι ζημία, ἀλλά κέρδος.»
Ὑπάρχουν καί ἄλλοι ἔπαινοι πού εἶναι παρήγοροι καί στηρίγματα, πού θά ἰδοῦμε στήν ἑπόμενη ὁμιλία.