Ο Μητροπολίτης μας


ΚΑΡΥΣΤΙΝΑ  ΝΕΑ

 

      Είναι Κυριακή 5 Ιανουαρίου 1969.  Ο ουρανός είναι συννεφιασμένος,  Βρέχει ελαφρά και η θερμοκρασία χαμηλή.  Έχει κρύο.    Οι  Καρυστινοί   όμως , με ζεστή καρδιά  και ανοιχτή αγκαλιά ,  είναι έτοιμοι  να υποδεχτούν ,  το απόγευμα ,  τον καινούριο  Δεσπότη τους.  Γνωρίζουν ,  έχουν  μάθει  από  την Κύμη ,  που  η ενθρόνιση  πραγματοποιήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου ,  ότι είναι 39 ετών ,  αλλά διαθέτει φρόνηση και σύνεση που  “  υπέρ πρεσβυτέρους  συνήκε” .

     Λίγο μετά τις 3 μ.μ. οι καμπάνες του Αγίου Νικολάου χτυπούν χαρμόσυνα.  Καλούν τους ανθρώπους στην υποδοχή του Δεσπότη.

    Στην είσοδο της πόλεως βρίσκονται οι ιερείς της περιοχής , με επικεφαλής   τον Αρχιμανδρίτη  κι  αρχιερατικό   επίτροπο  Σύλλα  Κονδύλη ,  ο Δήμαρχος κ. Δημήτριος Χατζηνικολής  με το δημοτικό συμβούλιο ,  οι αστυνομικοί ,  οι λιμενικοί , οι πολιτικές αρχές ,  οι μαθητές των σχολείων και πλήθος πιστών.

     Στις 4 μ.μ.  περίπου έρχεται ο Μητροπολίτης.  Γίνεται η πρώτη  προσφώνηση και  όλοι επιστρέφουν στο ναό του Αγίου Νικολάου.  Ο Σεβασμιώτατος ευλογεί τους πιστούς κι ανέρχεται στον  θρόνο.  Όλοι μένουν έκθαμβοι,  ο Δεσπότης τους είναι ευθυτενής,  ψηλός σαν κυπαρίσσι,  γλυκύς και πράος στην όψη  κι  απλός . Όλα αυτά προσδίδουν μία μεγαλοπρέπεια .  Τα πιο πάνω χαρίσματα ο Καρυστίας , με τη βοήθεια του  Θεού , τα διατηρεί  μέχρι και σήμερα. 

     Την επομένη ,  ημέρα των Θεοφανείων ,  τέλεσε τη θεία λειτουργία και τον αγιασμό στον Άγιο Νικόλαο και τον αγιασμό των υδάτων στη θάλασσα. Στις 7 Ιανουαρίου τέλεσε τη Θεία Λειτουργία στον Άγιο Ιωάννη στους Μύλους.  Πλήθος  πιστών παρακολούθησε όλες τις ιερές ακολουθίες,  Θαυμάζοντας τον νέο Δεσπότη ,   που ήτο μελίρρυτος  την φωνήν  και άριστος κήρυξ του Θείου Λόγου ,  όπως και σήμερα.

     Ποιος είναι όμως ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρυστίας και Σκύρου,  που  ποιμένει  θεοφιλώς   το ποίμνιο της επαρχίας  επί πενήντα έξι έτη ;  

      Γεννήθηκε στον  Ευσκιόφυλλο Κοσμά της ορεινής Κυνουρίας  στις 31 Μαΐου  1929 και είναι το πέμπτο παιδί από τα επτά του Γεωργίου και της Θεοδώρας Ρόρρη. Βαφτίστηκε κι έλαβε το όνομα « Σωκράτης»

     Εισέρχεται στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και γίνεται γνώστης της Θεολογικής Επιστήμης από τους γίγαντες της σχολής  Τρεμπέλα , Μπρατσιώτη , Φιλιππίδη , Καρμίρη , Βέλλα και λαμβάνει πτυχίο  με βαθμό “ Λίαν Καλώς”   το 1955.

        Διορίζεται καθηγητής Θεολογίας στα γυμνάσια Πέτρας Λέσβου και Κάτω Κλειτορίας Καλαβρύτων.   Στον νου ,  στην καρδιά και στην ψυχή του υπάρχει μία φλόγα,  να γίνει κληρικός ,  να γίνει ιεροκήρυκας .  

   Παραιτείται από καθηγητής ,  έχει την κανονική ηλικία και στις 2 Αυγούστου του 1962 γίνεται η κουρά του  ως  μοναχού ,  με τις ευλογίες του μητροπολίτου Μαντινείας και Κυνουρίας Κυρού Γερμανού  και λαμβάνει το όνομα Σεραφείμ.

    Χειροτονείται στις 12 Αυγούστου του 1962 διάκονος ,  τον Οκτώβριο ,  Κυριακή των Πατέρων ,  πρεσβύτερος  και λαμβάνει το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη την 25η Οκτωβρίου ,  στο ναό του Αγίου Δημητρίου Τριπόλεως.

     Δραστηριοποιείται στη Θεία Λατρεία,  στο κήρυγμα και στην εξομολόγηση.  Όλοι στην Τρίπολη και στην Αρκαδία ,  διότι μεταδίδεται από τους γέροντες τους νεότερους,  τον ενθυμούνται κι ομιλούν με νοσταλγία , με αγάπη ,  με θαυμασμό για τον χρυσορρήμονα  πάτερ Σεραφείμ .

          Διδάσκει ως καθηγητής στην Παιδαγωγική Ακαδημία Τριπόλεως.  Φροντίζει για τη μόρφωση των φοιτητών ,  τη  διαπαιδαγώγηση τους,  αλλά και για όσους είναι φτωχά παιδιά ,  από τα χωριά,    τους  εξασφαλίζει στέγη , τροφή και τους   δίνει και χρήματα.

   Ο αρχιμανδρίτης  Σεραφείμ  Ρόρρης  δεν επιθυμεί την αρχιερατείαν ,  δεν το επιδιώκει,  αλλά “  άλλαι αι βουλαί του Κυρίου” .  Εκλέγεται Μητροπολίτης Καρυστίας και Σκύρου ,  σε διαδοχή του εκλιπόντος ,  τον Ιούλιο του 1968  Κυρού Χρυσοστόμου Ζέρβα.  Χειροτονείται επίσκοπος στις 24 Νοεμβρίου του 1968 και δονείται ο ναός του Αγίου Βασιλείου και η μεγάλη πλατεία από το “ Άξιος” .

     Ο Καρυστίας είναι:

     α. Αυστηρός, αλλά μόνο για τον εαυτό του. Είναι πλήρης αγάπης, επιείκειας, καλοσύνης και κατανόησης για τους ιερείς, τους συνεργάτες του και το ποίμνιό του.

     β. Κρατεί την ευεργετική απόσταση που πρέπει να έχει ο πατέρας από τα παιδιά του. Βρίσκεται όμως πολύ κοντά στον άνθρωπο που έχει ανάγκη, που θέλει την προστασία και τη βοήθεια της εκκλησίας     γ. Δεν φλυαρεί, δεν κολακεύει, δεν συμμετέχει σε συζητήσεις ανιαρές και μάταιες. Είναι άριστος συζητητής. Διαλέγεται για κάθε θέμα, είναι γνώστης σχεδόν όλων των θεμάτων κι ενήμερος διά τα θέματα της επικαιρότητας.

     δ. Είναι συντηρητικός, διότι εφαρμόζει πρώτα στον εαυτό του τους κανόνες της εκκλησίας και τους λόγους του Κυρίου και διάγει βίο ασκητικό – βίο μοναχού. Είναι ένας ασκητής . Δεν έχει υποτακτικό , δεν έχει οικονόμο. Δε δέχεται βοήθεια από κανέναν. Αυτοσυντηρείται. Και σε περίπτωση ασθενείας δεν αποδέχεται να παραμένει ένας ιερεύς στα γραφεία της Μητροπόλεως.

Του προτείνουν να τοποθετηθεί στην οικεία του στην Κάρυστο κλιματιστικό. Ο Σεβασμιώτατος  απαντά : « Όχι ! Ο κόσμος πεινά . Έχει τόσες ανάγκες . Δε θα δώσουμε χίλια ευρώ για τον Δεσπότη» .

  Τον Ιούλιο τον προσκαλεί ένα κύριος που έχει εστιατόριο να του προσφέρει γεύμα στην παραλία Πόρτο Μπούφαλο του Δύστου και απαντά :: « Πρέπει να γνωρίζετε ότι οι ιερομόναχοι και οι  μοναοί δεν πρέπει το καλοκαίρι να περνούν από τις παραλίες». Είναι βέβαια αυτονόητο πώς είναι κατά της κολύμβησης επισκόπων , ιερομονάχων και μοναχών.

     Ο Καρυστίας εξέρχεται των ορίων της μητροπόλεως σπάνια. Δεν συμμετέχει σε πανηγύρεις και εορτές σε όλη την Ελλάδα. Μόνο στη μητρόπολη Χαλκίδος συμμετέχει τα τελευταία χρόνια, σε τρεις ή τέσσερις πανηγύρεις.

     Η τέλεση της Θείας Λειτουργίας από αυτόν είναι θεία μυσταγωγία. Η απλότητά του προσδίδει μεγαλοπρέπεια και θρησκευτική κατάνυξη. Λειτουργεί όλες τις Κυριακές και εορτές αγίων. Πολλές φορές καλύπτει εφημεριακά κενά σε χωριά.

     Είναι αφιλοχρήματος. Δεν ζητεί, δεν επιθυμεί, δεν λαμβάνει χρήματα από τη συμμετοχή του σε μυστήρια και ιεροτελεστίες. Όσοι επιμένουν να του δώσουν ένα ποσό , λαμβάνουν θεωρημένη απόδειξη στο όνομά τους ότι τα κατέθεσαν σε ένα από τα ιδρύματα της μητροπόλεως.

     Είναι άριστος ομιλητής. Καλλιεργεί το γραπτό κήρυγμα.  Ανακαίνισε όλες τις ιερές μονές της μητροπόλεως. ΄Ίδρυσε την ιερά μονή του Αγ. Αντωνίου.

     Ιδρύει  γηροκομεία στην Κύμη κι αργότερα στην Κάρυστο.

     Του  προσφέρουν μεγάλα χρηματικά ποσά και ακίνητη περιουσία , άνθρωποι, που προσωπικά δεν τον γνώριζαν και  δεν ανήκαν στη μητρόπολη Καρυστίας. Ιδρύει ιδρύματα, φιλόπτωχα ταμεία, αξιοποιεί την περιουσία του Μυλωνοπούλειου ιδρύματος.

     Με τα έσοδα των ιδρυμάτων βοηθεί πτωχούς, σπουδάζει παιδιά, συνδράμει φυλακισμένους, συμπαραστέκεται οικονομικά στους ασθενείς, χορηγεί υποτροφίες.

     Είναι γνωστό το κύρος και ο σεβασμός που χαίρει στην Εκκλησία της Ελλάδος. Του έχουν ανατεθεί από τη Δ.Ι.Σ.  σοβαρές υποθέσεις – σκάνδαλα που συγκλόνισαν την εκκλησία – και μετά από ανακρίσεις συντάσσει τα σχετικά πορίσματα , που δεν αμφισβητούνται.

     Το  2008 ,  ως Τοποτηρητής της Αρχιεπισκοπής και πρόεδρος της Συνόδου της Ιεραρχίας της Ελλάδος,  απέσπασε από όλους ευμενέστατα σχόλια για τον άριστο τρόπο που χειρίστηκε όλα τα θέματα της αρχιεπισκοπής και της εκλογής του νέου αρχιεπισκόπου.

     Τους χρόνους αυτούς που ζούμε, που είναι χρόνοι παγκοσμιοποίησης, χρόνοι πτώσεως, χρόνοι σκανδάλων, χρόνοι αδιαφορίας προς το καθήκον, χρόνοι διαπλοκής και συναλλαγής, χρόνοι όπου προβάλλονται μόνο τα θλιβερά πράγματα της εκκλησίας, το έργο αλλά προ πάντων η ζωή του Καρυστίας είναι λαμπάδα άσβεστη και φωτεινό παράδειγμα προς όλους, λαϊκούς και ιδίως τους κληρικούς.

     Τον μητροπολίτη Καρυστίας η επαρχία Καρυστίας, ο νομός Εύβοιας, η Ελλάδα κι ακόμη πιο πέρα , τον γνώρισαν και τον αναγνωρίζουν, τον εδέχθηκαν, τον υποδέχθηκαν και τον αποδέχονται, τον τιμούν και τον σέβονται, όχι μόνο για το αξίωμα του επισκόπου, αλλά για τις αρετές που κοσμούν τον άνθρωπο και την προσφορά του.

     Απέδειξε ότι είναι άξιος διάδοχος των Αποστόλων και Ποιμένας της λογικής Ποίμνης του Κυρίου κι εφάρμοσε στο ακέραιο την ευχή της χειροτονίας.

     Ο Δεσπότης μας δε έχει  ανάγκη ευνοϊκών λόγων . Όλοι όμως πρέπει να θυμηθούμε το της Γραφής : « Τιμή Αγίου , μίμησις αυτού» . Τιμάμε , δηλαδή , τον Δεσπότη μας όταν προσπαθήσουμε και αγωνιστούμε να τον μιμηθούμε. Ιδιαίτερα πρέπει να τον μιμηθούν και να είναι οδηγός τους οι ιερομόναχοι , οι ιερείς , οι συνεργάτες του και το ποίμνιό του.   

    Η Μητρόπολη Καρυστίας & Σκύρου έχει για 56 χρόνια έναν άξιο Δεσπότη, έναν πραγματικό Δεσπότη, όπως τον χαρακτήριζε ο αείμνηστος ηγούμενος της Μονής Δοχειαρίου, Γρηγόριος. 

Αναδημοσίευση από εφημερίδα της Χαλκίδος.




Γέρων Καρυστίας Σεραφείμ: φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση σε μία εποχή πλήρους απαξίας!
Του Σωτήρη Μ. Τζούμα


Στην Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος αναμφισβήτητα υπάρχει ένας σεβαστός Ιεράρχης, ένας ιεράρχης πιστότατος στα καθήκοντά του, με συνέπεια λόγων και βίου. Ένας άνθρωπος με συνεχή λειτουργική ζωή, ο οποίος αναλώνεται κυριολεκτικά καθημερινά για το ποίμνιό του. Ένας αεικίνητος κήρυκας του Ευαγγελίου που παρά τα πολλά χρόνια του, οργώνει την Μητρόπολή του, μεταφέροντας το μήνυμα του Χριστού σε όλη την Επαρχία του. Πρόκειται για τον Πρύτανη της Ιεραρχίας, τον Σεβ. Μητροπολίτη Καρυστίας και Σκύρου κ.Σεραφείμ.

Ιεράρχης με θερμουργό πίστη που θυμίζει τον θρυλικό Αυγουστίνο Καντιώτη. Ζηλωτής ως τον Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο. Απλός και ταπεινός –λειτουργεί συνήθως χωρίς Μίτρα και πολλές φορές με φελόνιο, ως Ιερέας, ως τους Αγίους Ιεράρχες Φλωρίνης Αυγουστίνο και Σιατίστης Αντώνιο. Κήρυκας του Ευαγγελίου  όπως  ο μοναδικός και ανεπανάληπτος Νικαίας Γεώργιος που μετέτρεψε μία φτωχή Μητρόπολη σε πνευματική κυψέλη… Αν συνεχίσω, τον αδικώ! Προσκρούω στο ταπεινό του φρόνημα, αλλά αναφέρθηκα στο πρόσωπό του εξ αφορμής του κηρύγματός του για τον Άγιο Ευστάθιο και τους Αγίους Μάρτυρες της πίστεώς μας, που έκανε το γύρο του διαδικτύου. Να πούμε όμως ότι αφορμή για το κείμενο αυτό αποτέλεσε  ένα… ανέκδοτο που κυκλοφορεί εσχάτως και τον αφορά:

-«Γέρασε λέει και θέλουν να του πουν να παραιτηθεί»!!!

 Εδώ γελάει κάθε πικραμένος. Μα, μπορείς να ζητήσεις από τον Γέροντα Καρυστίας, που λειτουργεί 2-3 φορές την εβδομάδα, να παραιτηθεί, την στιγμή που δεν το ζητάς από άλλους που λειτουργούν μόνο 2-3 φορές τον χρόνο;

Το άκρον άωτον της υποκρισίας! Και ο Γέροντας Καρυστίας  λειτουργεί όχι από υποχρέωση και από καθήκον ή για να μας δείξει ότι είναι καλά,αλλά γιατί το έχει ανάγκη ο ίδιος ως φιλακόλουθος και φιλάγιος που είναι. Βλέποντας  τον πολυσέβαστο αυτό Ιεράρχη ελπίζουμε οι νεώτεροι Αρχιερείς να διδάσκονται και να ακολουθούν το παράδειγμά του.



Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρυστίας και Σκύρου κ.κ. Σ ε ρ α φ ε ί μ, ως Αντιπρόεδρος της Ιεραρχίας, αντιφώνησε εκ μέρους των Σεβασμιωτάτων Ιεραρχών.

 

Πηγή : https://www.romfea.gr/


Τις ευχές του προς τον Μητροπολίτη Καρυστίας και Σκύρου κ. Σεραφείμ έστειλε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος με αφορμή τη συμπλήρωση 55 ετών Αρχιερατικής Διακονίας του “πρύτανη”, όπως έχει χαρακτηριστεί, της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Με αφορμή το γεγονός, ο Παναγιώτατος, δια του Πατριαρχικού γράμματος το οποίο διαβάστηκε μετά το πέρας της Πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας η οποία τελέσθηκε στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου του χωριού Άγιος Ιωάννης εις τιμήν και μνήμην του Αγίου Πορφυρίου, συνεχάρη τον Σεβασμιώτατο κ. Σεραφείμ. Το Σεπτό Πατριαρχικό Γράμμα ανέγνωσε ο εκ Στύρων Ευβοίας Ιεράρχης του Οικουμενικού Πατριαρχείου, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ειρηνουπόλεως κ. Νίκανδρος.

Ακολούθως ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρυστίας κ. Σεραφείμ εξέφρασε την ευγνωμοσύνη και ευχαριστία του, διότι ο Παναγιώτατος, εμνήσθη του γεγονότος τούτου παρά τον φόρτο της εργασίας του και των μεριμνών του.

Βιογραφικό Σημείωμα
τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Καρυστίας καί Σκύρου
κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ.
Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε.
Σεβασμιώτατοι ἀδελφοί Ἀρχιερεῖς.
Ὁ σήμερον ὑπό τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας τιμώμενος, Ἀντιπρόεδρος Αὐτῆς, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρυστίας καί Σκύρου κύριος Σεραφείμ (κατά κόσμον Σωκράτης) Ρόρρης ἐγεννήθη τό ἔτος 1929 στό χωριό «Κοσμᾶς» Κυνουρίας, ὑπό γονέων εὐσεβῶν καί πολυτέκνων.
Ὁ Σωκράτης ἦταν τό πέμπτο κατά σειράν ἀπό τά ἑπτά παιδιά τοῦ Γεωργίου καί τῆς Θεοδώρας. Ἀνετράφει μέ δύσκολες συνθῆκες λόγῳ οἰκονομικῶν δυσχερειῶν, ἀλλ΄ ἐν παιδείᾳ καί νουθεσία Κυρίου. Τά ἐγκύ­κλια μαθήματα διήκουσε στή γενέτειρά του καί τά Γυμνασιακά εἰς τό Λεωνίδιο. Τό 1950 εἰσήχθη εἰς τήν Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ἀπό τήν ὁποία ἀπεφοίτησε τό 1955 μέ βαθμό «Λίαν Καλῶς».
Ἀπό τήν παιδική του ἡλικία διεκρίνετο διά τήν ἀγάπη καί προσήλωσή του πρός τήν Ἐκκλησία καί τήν ἀδιάκοπη συμμετοχή του στή Θεία Λατρεία τῆς ἐνορίας του καί τῶν τόπων, ὅπου ἐσπούδασε.
Ἐμφανής ἦταν ἡ ὑπεροχή τοῦ χαρακτῆρος του ἔναντι τῶν ἄλλων παιδιῶν τοῦ χωριοῦ, τήν ὁποία οἱ χωρικοί χαρακτηρίζοντες ἔλεγαν εἰς τόν πατέρα του: «Αὐτό τό παιδί νά τό κάνεις δάσκαλο». Καί ὁ πατέρας προφητικά ἀπαντοῦσε: «Αὐτό τό παιδί, ὅταν θά πηγαίνει νά μπεῖ στήν Ἐκκλησία, θά κτυπᾶνε οἱ καμπάνες».
Μετά τό Πανεπιστήμιο ἐξεπλήρωσε τίς στρατιωτικές του ὑπο­χρεώ­σεις ὑπηρετήσας τήν Πατρίδα ὡς Ἔφεδρος Ἀνθυπολοχαγός Πυρο­βο­λι­κοῦ σέ διάφορες Στρατιωτικές Σχολές καί Μονάδες καί στό Γ.Ἐ.Σ..
Ἐπιστέψας στήν γενέτειρά του ὑπηρέτησε αὐτοπροαιρέτως ὡς διδά­σκα­λος στά Σχολεῖα τῆς περιοχῆς καί ἐν συνεχείᾳ διορίσθηκε Καθη­γη­τής τῆς Θεολογίας Μέσης Ἐκπαιδεύσεως στά Γυμνάσια Πέτρας Λέσβου καί Κάτω Κλειτορίας Καλαβρύτων. Ὡς Καθηγητής Θεο­λογίας ἀνέπτυξε πλούσια ἱεραποστολική δράση διδάσκων εἰς τά Κατη­χητικά Σχολεῖα, ὀργανώνων ἑσπερινά κηρύγματα καί ὁμιλίες κοινωνικοῦ καί ἐθνικοῦ περιεχομένου, συγκροτῶν δανειστικές βιβλιοθῆκες καί ἱδρύων συσσίτια διά τούς ἀπόρους μαθητάς.
Παρ΄ὅτι ἡ θέση καί ἀποστολή τοῦ Καθηγητοῦ τῆς Θεολογίας τοῦ προσέφερε πολλές δυνατότητες καί εὐκαιρίες πρός τήν μαθητιῶσα νεολαία, ἐν τούτοις ἡ ψυχή του ἀναζητοῦσε τί τό ὑψηλότερον καί τελειώτερον. Ἔτσι τό 1962 ἐγκατέλειψε τήν ἕδρα τοῦ Σχολείου καί προσῆλθε εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Παναγίας Ἔλωνας, ὅπου ἐκάρη Μοναχός λαβών τό ὄνομα Σεραφείμ.
Τήν 10ην Αὐγούστου εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων Κοσμᾶ ἐχειροτονήθη Διάκονος ὑπό τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Μαντινείας καί Κυνουρίας Γερμανοῦ καί τήν 14ηνὈκτωβρίου εἰς τόν Ἱερόν Μητροπολιτικόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Βασιλείου Τριπόλεως ἐχειρο­το­νήθη Πρεσβύτερος ὑπό τοῦ ἰδίου Μητροπολίτου, λαβών καί μετ΄ ὀλίγας ἡμέρας, ἤτοι τήν 25ηνὈκτωβρίου 1962, τό ὀφφίκιον τοῦ Ἀρχιμανδρίτου καί τήν Εὐχήν τοῦ Ἐξομολόγου εἰς ἡλικίαν μόλις 33 ἐτῶν.
Ἡ θητεία του ὡς Ἱεροκήρυκος τῆς ἱστορικῆς Μητροπόλεως Μα­ντι­νείας καί Κυνουρίας ἦταν γόνιμος καί λίαν καρποφόρος.
Ἔχων τήν ἐμπιστοσύνην καί ἀγάπην τοῦ Γέροντός του Μητρο­πο­λί­του Γερμα­νοῦ καί τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ ἀνέπτυξε πλουσιωτάτην καί μεγά­λην δραστη­ριό­τητα εἰς ὅλους τούς τομεῖς τῆς ἀρμοδιότητός του. Διηκόνησε μετ΄ αὐταπαρνήσεως τήν Θείαν Λατρείαν εἰς τίς πόλεις καί εἰς τά ἀπομε­μακρυ­σμένα χωριά τῆς Μητροπόλεως, τήν Ἱερά Ἐξομολό­γη­ση καί τό θεῖον Κήρυγμα.
Τήν ἴδια περίοδο ἐδίδαξεν τό Μάθημα τῆς Θρησκειολογίας καί τῆς Ἑρμηνείας τῆς Καινῆς Διαθήκης εἰς τήν Παιδαγωγική Ἀκαδημία Τριπό­­λεως μέ τούς σπουδαστάς τῆς ὁποίας συνεδέθη πνευματικά καί πολλούς συνέδραμε εἰς τά προσωπικά τους προβλήματα καί τίς οἰκονο­μι­κές ἀνάγκες τους, μέ ἀποτέλεσμα νά εἰσπράττει τόν ἀπόλυτο σεβασμό καί τήν ἀγάπη συναδέλφων του καθηγητῶν καί σπουδαστῶν.
Ἀφοσιωμένος εἰς τό ἔργον του, περιτρέχων γῆν καί θάλασσαν διά τό Εὐαγγέλιον καί ἀπόλυτα ἱκανοποιημένος καί ἐφησυχασμένος μέ τό πολυσχιδές ἔργον τοῦ Ἱεροκήρυκος ἐδέχθη τήν κλῆσιν διά τό ὑψηλό ἀξίωμα τῆς Ἀρχιερωσύνης χωρίς νά τό ἐπιδιώξει καί χωρίς κἄν νά τό ὑποψιάζεται.
Λέγει εἰς τόν χειροτονητήριον λόγον του: «Εἰς τήν ἀγωνίαν μου «ποῦ πορευθῶ» καί εἰς τήν σκέψιν μου «ποῦ φύγω ἀπό τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ» ἤκουσα τήν φωνήν τοῦ θείου Χρυσοστόμου λέγουσαν: «Εἰ πιστεύεις, ὅτι Θεοῦ ἐστιν ἡ ἐκλογή, μή ἀγανάκτει. Ἐκείνῳ ἀγανακτεῖς καί πρός Ἐκεῖνον παροξύνει. Ἐκεῖνος ἐστίν ὁ ἐκλεξάμενος...»». (Ἐκκλησία, 15 Δεκ. 1968, σ. 24).
Ἔτσι ὁ Ἀρχιμ. Σεραφείμ Ρόρρης ἐγκατέλειψε τήν περιστεράν τοῦ ἄμβω­νος καί ἐπάτησεν ἐπί τῶν πτερύγων τοῦ ἀετοῦ. Ἡ εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονία του ἔγινε τήν 24ην Νοεμβρίου 1968 εἰς τόν Ἱερόν Μητρο­πο­λι­­τικόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Βασιλείου Τριπόλεως προεξάρχοντος τοῦ Μητροπολίτου Ξάνθης Ἀντωνίου καί συνιερουργούντων τῶν Σε­βασμιω­τά­των Μητροπολιτῶν Γυθείου καί Οἰτύλου Σωτηρίου, Μαντιείας καί Κυνου­ρίας Θεοκλήτου, Ἀργολίδος Χρυσοστόμου καί τοῦ Θεοφιλε­στά­του Ἐπισκόπου Περιστερᾶς Ἠλία.
Τήν Κυριακήν 8ην Δεκεμβρίου μετά πάσης ἐπισημότητος καί ἐνθου­σιώ­δους λαϊκῆς συμμετοχῆς ἔγινε ἡ ἐνθρόνιση τοῦ Μητροπολίτου Καρυστίας καί Σκύρου κ. Σεραφείμ εἰς τόν Μητροπολιτικόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου Κύμης καί ἀπό τότε ἄρχισε ἕνα καινούργιο κεφάλαιο γιά τήν δική του ζωή καί γιά τήν ζωή τῆς Μητροπόλεως Καρυστίας καί Σκύρου.
Δέν εἶναι τοῦ παρόντος νά περιγράψωμε λεπτομερῶς τά ἔργα καί τίς ἡμέρες τοῦ Μητροπολίτου κ. Σεραφείμ κατά τήν λαμπρά περίοδο τῆς Ἀρχιερατείας του.
Ἔχων ὡς σύνθημα τῆς καρδιᾶς του τό τοῦ ἱεροῦ Ἀποστόλου: «ἡ ζωή ὑμῶν κέκρυπται σύν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ• ὅταν ὁ Χριστός φανερωθῇ, ἡ ζωή ἡμῶν, τότε καί ὑμεῖς σύν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ» (Κολ.3,3).
Ἐργάσθηκε ἐπί 50 χρόνια ἀθόρυβα καί ταπεινά, ἄνευ δημοσιότητος καί κομπορρημοσύνης, μέ σεμνότητα καί πατερική ἐσωστρέφεια χωρίς μεγαλόφρονας λογισμούς καί χωρίς νά ἀποβλέπει εἰς τήν ἀναγνώριση ὑπό τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά ὑπό τοῦ τά κρυπτά γινώσκοντος Θεοῦ.
Καί ἐπειδή ἡ σχέσις τοῦ Ἐπισκόπου μετά τοῦ μεγάλου Ἀρχιερέως Χριστοῦ πρέπει νά εἶναι οὐσιαστική καί βιωματική, ὡς πρῶτον ἔθεσε τήν συμμετοχή του εἰς τήν Θεία Λατρεία.
Ὅπως μαρτυροῦν οἱ στενοί συνεργάτες του ἀπ᾿ ἀρχῆς μέχρι σή­με­ρα ζεῖ ὡς Καλόγηρος, μέ τίς καθημερινές Ἱερές Ἀκολουθίες.
«Ὀρθρίζει εἰς τάς αὐλάς τοῦ Κυρίου ἀπό φυλακῆς πρωΐας μέχρι νυκτός» (Καθηγ. Γεώργιος Σπανός) καί δέν παύει νά ἱερουργεῖ κατά τίς Κυριακές καί ἐνδιάμεσες ἑορτές στίς πόλεις καί στά χωριά μεταφέρων τόν λόγον τῆς ἀληθείας καί τέρπων τόν πιστό λαό μέ τόν μελίρρυτο λόγο του καί τήν μελωδική Βυζαντινή ψαλμωδία του.
Τήν ἀναγνώριση τῆς ἁγιότητος τοῦ ἐκ τῆς Μητροπόλεώς του καταγομένου ἁγίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου, ἐθεώρησε ὡς μεγάλην εὐλογίαν τῆς Ἀρχιερατείας του, δι᾿ αὐτό καθιέρωσε μεγάλες πανηγυρικές ἐκδηλώσεις εἰς τήν γενέτειρα τοῦ Ἁγίου, Ἅγιον Ἰωάννην Ἀλιβερίου, μέ πολυαρχιερατικόν συλ­λεί­τουργον καί προγραματισθεῖσαν ἀνέγερσιν εἰς τιμήν τοῦ Ἁγίου μεγάλου Ναοῦ.
Φιλομόναχος καί ἐραστής τοῦ φιλοσόφου βίου ἐφρόντισε διά τήν ἐπάνδρωσιν τῶν Ἱερῶν Μονῶν τῆς Μητροπόλεώς του, ὅπως τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Κύμης, Κοιμήσεως τῆς Θεοτό­κου ΄΄Μάτζαρη΄΄ στόν Ὀξύλιθο, Ἁγίου Χαραλάμπους Λευκῶν στό Αὐλω­νάρι, Τιμίου Προδρόμου Καρυῶν καί Ἁγίου Ἀντωνίου Ἀχλαδερῆς.
Ἐπί 50 χρόνια ἀφοσιωμένος στήν Μητρόπολή του ποιμαίνει μετ᾿ ἐπιστήμης τό ποίμνιό του γινώσκων τά λογικά του πρόβατα καί γινωσκώμενος ὑπ᾿ αὐτῶν.
Εἶναι πάντοτε παρών στά προβλήματα πού ἀνακύπτουν στίς μικρές κοινωνίες τῆς Ἐπισκοπῆς του καί παρεμβαίνει ἀποτελεσματικά σέ κοινωνικά, ἐργασιακά, ἐκπαιδευτικά θέματα.
Συνοδοιπόρος τῶν ἀνθρώπων στίς συμφορές, στά ἀτυχήματα, στίς πυρκα­γιές, στά δυστυχήματα, στά ναυάγια, παρηγορεῖ καί συμπαρί­στα­ται, ὡς γνήσιος πατέρας.
Γιά τήν περίθαλψη τοῦ γήρατος ἵδρυσε δύο Γηροκομεῖα στήν Κύ­μη καί στήν Κάρυστο, τά ὁποῖα προσφέρουν θαλπωρή στούς ἀπομά­χους τῆς ζωῆς.
Ἕνας τομέας, πού ἀπεκάλυψε τά κεκρυμένα χαρίσματά του εἶναι ἡ συμβολή του εἰς τά γενικά θέματα τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τῆς θέσεως τοῦ Ἀντιπροέδρου τοῦ Ἱεροῦ Σώματος τῆς Ἱεραρχίας καί τῶν ἀναθέσεων ὑπευθύνων καί μεγάλων ὑπο­θέ­σεων τῆς Ἐκκλησίας.
Ὡς Τοποτηρητής τοῦ Ἀρχιεπισκοπικοῦ θρόνου τῶν Ἀθηνῶν, με­τά τήν κοίμησιν τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, ὀργά­νωσε τά τῆς κηδείας του μέ ἄψογον τρόπον, καθώς ἐπίσης καί τά τῆς ἐκλο­γῆς τοῦ νῦν Μα­κα­ριω­τάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου τοῦ Β΄.
«Ἔστι δέ καί ἄλλα πολ­λά», τά ὁποῖα «ἐπιλείψει γάρ με διη­γού­με­νον ὁ χρόνος» (Ἐβρ. 11, 32).
Ἐάν θά ἠθέλαμε μονολεκτικῶς νά περιγράψωμε τήν προσω­πικό­τη­τά τοῦ τιμωμένου πολιοῦ Ἱεράρχου θά ἐλέγαμε: Ἱεροπρεπής, εὐθυ­τε­νής, εὐγενής, δυναμικός, λιτός, εὐέλικτος, σταθερός, μετρημένος, δί­καιος, διεκ­δικητικός, φιλακόλουθος, φιλομόναχος, ὀξυδερκής, θυσια­στι­­κός, συμπονετικός, ἀληθής ποιμήν, μιμητής τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ.
Εἰς τό πρόσωπο καί τήν ζωή τοῦ Μητροπολίτου Καρυστίας κ. Σεραφείμ ἔχει ἀπόλυτη συμφωνία ὁ λόγος τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου διά τόν προφητάνακτα Δαβίδ:
«Δαβίδ ὁ ἐν παιδίῳ φιλόλογος,
ὁ ἐν ἡλικία φιλόπονος,
ὁ ἐν τῷ γήρᾳ φιλόσοφος,
θεόφιλος ὤν».
(Ι.Χ. Ὁμιλία εἰς τό ἐπίστευσα δι᾿ ὅ ἐλάλησα,
ΒΕΠ, τ. 96, σ. 282).


Εὐτύχησεν ἡ μεγαλόνησος Εὔβοια μετά τόν Χαλκίδος Γρηγόριο Πλειαθό διανύσαντα Ἀρχιερατείαν ἡμίσεως αἰῶνος, νά ἔχει καί τόν Καρυστίας Σεραφείμ ἤδη προερτάζοντα τό χρυσοῦν ἰωβηλαῖον τῆς Ἀρχιερωσύνης του καί βαδίζοντα ἐπί τά ἡλικιακά ἴχνη τοῦ προπάππο του Ἐφημερίου τοῦ Κοσμᾶ, Παναγιώτου Κανάκη, ἀποθανόντος 105 ἐτῶν.
Σεμνύνεται ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διά τόν πολιόν Ἱεράρχην Μητροπολίτην Καρυστίας καί Σκύρου κ. Σεραφείμ καί εὐλαβῶς εὔχεται ὑπέρ αὐτοῦ εἰς τόν Κύριον:
«Γῆρας αὐτῷ τίμιον χαρίσαι,
μακροχρόνιον αὐτό διαφύλαξον
ποιμαίνοντα τόν λαόν σου ἐν πάσῃ
εὐσεβείᾳ καί σεμνότητι».


(Εὐχή τῆς Θείας Λειτουργίας
τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου)

† Ο ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ








Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)