Κήρυγμα του Μητροπολίτου μας
ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ & ΣΚΥΡΟΥ
Κ.Κ. Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ
.jpg)
Εἰς τήν ἑορτήν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, οἱ Πατέρες μέ τούς λόγους τους, ἀναπτύσσουν τήν θεολογικήν καί ἠθικήν ἔννοιαν.
Ἀπό τίς ὁμιλίες τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ καί τοῦ Θεοφάνους θά πάρωμε μερικά ἀποσπάσματα.
«Γιά ποιό σκοπό ἔγινε ἡ Μεταμόρφωσις;», ἐρωτᾷ ὁ σοφός Θεοφάνης καί ἀπαντᾶ: «Επειδή ἐπλησίαζε ὁ καιρός τοῦ πάθους καί οἱ μαθηταί βλέποντες Αὐτόν σταυρούμενον, ὑπῆρχε φόβος να νομίσουν ὅτι ὁ Κύριος ἦταν μόνον ἄνθρωπος καί ὄχι Θεός, τούς στηρίζει στην πίστι, με το παράδοξο θέαμα, ὥστε ὅταν θὰ Τὸν ἔβλεπαν στο πραιτώριο καί στόν Γολγοθά, ἀναλογιζόμενοι το Θαβώρ, να βεβαιωθοῦν ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι Θεός ἀληθινός. Ὅταν θά Τόν ἔβλεπαν να ραπίζεται καί νά φτύνεται στο πρόσωπο, ἐνθυμούμενοι τό Πρόσωπο πού ἔλαμπε από δόξα, δέν θά ἐσκανδαλίζοντο. Ὅταν ἔβλεπαν τήν πορφύραν πού Τόν ἔντυσαν, θά ἔφεραν στην μνήμη τους τό Φῶς πού ἐλεύκανε τά ἱμάτιά Του, θά ἐπίστευαν ότι πραγματικά εἶναι ὁ Θεός πού ἔνδυμά Του εἶναι τό φῶς».
«Διατί ὄχι ἀπό τήν ἀρχή, ἀλλά πλησίον τοῦ πάθους γίνεται ή Μεταμόρφωσις σε μερικούς καί ὄχι σε ὅλους τούς μαθητάς;»
«Διότι οι μαθητές ήσαν ἀτελεῖς καί δὲν ἦταν δυνατόν να δεχθοῦν αὐτό τό χάρισμα. Τα μάτια τῶν ἁμαρτωλῶν δὲν ἦσαν ικανά καί ἄξια να ἰδοῦν τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ. Ἐάν το μάτι που πάσχει δέν μπορεῖ νὰ ἰδῇ τὸ αἰσθητό φῶς καί ἄν τολμήσῃ να κοιτάξῃ τὸν ἥλιο, σκοτίζεται, τί θά ἐπάθαιναν οἱ ψυχές τῶν ἁμαρτωλῶν καί ἀπίστων, ὅταν θά ἔβλεπαν τήν Δόξαν τῆς Θεότητος; Δι' αὐτό τό θαῦμα τῆς Μεταμορφώσεως δέν γίνεται ἐνώπιον τοῦ ὄχλου, ἀλλά ἰδιαιτέρως».
«Δέν ἐπῆρε ὅλους τούς μαθητάς, διότι ήταν καί ὁ Ἰούδας. Καί πῶς ἦταν δυνατόν ὁ κλέπτης καί ὁ προδότης να ἰδῇ τὸ Φῶς τῆς Θεότητος; Εάν οἱ καθαροί στο νοῦν καί τήν ψυχήν δὲν ἄντεξαν σ' ἐκείνην τήν φωτοχυσία, τί θά ἑπάθαινε ὁ Ἰούδας; Ἐξ αιτίας λοιπόν αὐτοῦ και διά να μή κατηγορηθῇ ὅτι τὸν περιφρόνησε, ὁ Ἰησοῦς ἀφήνει τούς ἄλλους καί παραλαμβάνει τούς τρεῖς, τον Πέτρον διά τήν καλήν ὁμολογίαν, τόν Ἰωάννην διά τήν ἀγάπην καί τήν θεολογίαν καί τόν Ἰάκωβον διά τά μαρτύρια». «Διατί ή Μεταμόρφωσις ἔγινε στο ὅρος καί ὄχι στην πεδιάδα;»
«Ἡ ἀνάβασις στο όρος ἔχει καί συμβολική σημασία. Ἐκεῖνος πού πρόκειται να γίνῃ μέτοχος τῶν Θείων Μυστηρίων, πρέπει να έγκαταλείψῃ τὸν κατήφορο καί νά ἀνεβαίνῃ μὲ τὸν νοῦν καί τήν ψυχήν ὑψηλά».
«Στά ὄρη ἐμφανίζεται ὁ Θεός, ὅπως ἔγινε μέ τόν Ἀβραάμ, τον Μωϋσῆ καί τόν Ἠλίαν. Στό Θαβώρ γίνεται συνένωσις οὐρανοῦ καί γῆς καί καταχθονίων. Ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὁ Ἠλίας, ἐκ τῆς γῆς οἱ μαθηταί, ἐκ τῶν καταχθονίων ὁ Μωϋσῆς. Ἐκεῖ καί σ' αὐτούς γίνεται ή Μεταμόρφωσις».
« Τί εἶναι ὅμως καί τί ἔγινε στη Μεταμόρφωση;»
«Τὸ θαῦμα τῆς Μεταμορφώσεως εἶναι παράδοξο. Δέν ἄλλαξε ὁ χαρακτήρας, ἀλλά αὐτό πού ἦταν πρίν ὁ Ἰησοῦς ἔμεινε καί ἐπῆρε τὸ φῶς. Το πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ἔμεινε ὡς πρός τά ἀνθρώπινα χαρακτηριστικά το ἴδιο. Επροστέθηκε σ' αὐτό ή Θεϊκή Δόξα καί τό Πρόσωπο ἔλλαμψε ὡς ὁ ἥλιος. Ἡ δόξα αυτή δέν ἦλθε στο σῶμα ἀπ' έξω, ἀλλά μέσα από το σῶμα, στο Ὁποῖον ἦτο κρυμμένη ή Θεότητα καί ἐνωμένες οἱ δύο φύσεις, ή Θεία καί ἡ ἀνθρωπίνη σε μία υπόσταση, ἀδιαίρετη καί ἀσύγχυτη, ὅπου ὁ Λόγος ἐγένετο σάρξ και ή σάρκα ἐθεώθη».
«Στή Μεταμόρφωση λοιπόν ὁ Ἰησοῦς ἄνοιξε τα μάτια τῶν ἀνθρώπων καί εἶδαν αὐτά πού δέν βλέπονται, δηλαδή σῶμα γήϊνο να αστράπτη από λαμπρότητα, σῶμα θνητό να γίνεται πηγή Θείας Δόξης. Θαϋμα πού ὑπερβαίνει τόν νοῦν τοῦ ἀνθρώπου».
«Πῶς θά ίδεί κανείς αὐτό τό θαῦμα;»
«Διά να ἰδῇ κανείς αὐτά πού εἶναι ἀθέατα, πρέπει να αφήσῃ τίς ταπεινές ἀντιλήψεις καί χωματένιες συνήθειες καί νά ἀνεβῇ στο ὕψος τῆς ἀγάπης. Να φτάσῃ στο ὕψος τῆς ἀρετῆς, δηλαδή στην θέωσι τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, στήν ἀλλαγή πρός τό καλύτερο, στη δική του Μεταμόρφωσι».
Ἀδελφοί μου,
Ἄς ἔχωμε στην καρδιά μας τήν ὡραία εἰκόνα τῆς Μεταμορφώσεως. Ἄς ἀνεβαίνωμε πρός τίς ἀρετές, ἀφήνοντας τίς χαμηλές ἡδονές πού σκιάζονται από τους δαίμονες καί ὡς ἀνεβούμε στο όρος πού το καταυγάζει ή Πατρική νεφέλη. Ἄς ἀκούσωμε καί ἄς φυλάξωμε τα Θεῖα διδάγματα, διά νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς νὰ ἀπολαύσωμε την ὡραιότητα τοῦ Θεοῦ καί να λάμψωμε ὡς ἤλιος μετά τῶν δικαίων στόν ούρανό.