ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΑΠΟΤΕΦΡΩΣΗ ΤΩΝ
ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ
Αξιοπρεπής λύση ἤ ὠμή ἀνακύκλωση;
Το θέμα
τῆς μετά θάνατον καύσης καί ἀποτέφρωσης τῶν ἀνθρώπινων σωμάτων ἀπασχολεῖ τήν
ἐκκλησιαστική κοινότητα ἰδιαίτερα κατά τήν τελευταία εἰκοσαετία, ἀφότου ἄρχισαν
συζητήσεις γιά τήν νομοθέτησή της (θεσπίσθηκε μέ διαδοχικούς νόμους το 2006,
2014 καί 2016). Ἀσφαλῶς ἡ Ἑλληνική Πολιτεία εἶναι ἁρμόδια νά νομοθετεῖ, ἀλλά
καί ἡ Ἐκκλησία παραμένει ἐλεύθερη ἔναντι τοῦ Κράτους νά τηρεῖ τίς παραδόσεις
Της, μακριά ἀπό κάθε κοσμική ἐπιρροή καί ἐπέμβαση, καί ὑποχρεούται νά
ἀπευθύνεται στα μέλη Της καταθέτοντας τήν ἄποψη καί τήν μαρτυρία Της ἐπί τοῦ
ζητήματος αὐτοῦ, καθώς ἀφορᾶ ἄμεσα στήν ζωή καί στήν Θεολογία Της. Τό ἀνθρώπινο
σώμα καί ἡ ἐπιλογή τῆς ταφῆς Τό σῶμα συνιστᾶ στοιχεῖο τῆς ὑπόστασης τοῦ
ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος ἔχει πλασθεῖ κατ' εἰκόνα καί καθ' ὁμοίωση τοῦ Θεοῦ (Γέν.
1,24) μέ προοπτική ὄχι τόν θάνατο, ἀλλά τήν αἰωνιότητα καί τήν ἐλπίδα τῆς
Ἀνάστασης.