Κήρυγμα του Μητροπολίτου μας
ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ & ΣΚΥΡΟΥ
Κ.Κ. Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ
.jpg)
ΟΜΙΛΙΑ 35η
Οἱ Ἅγιοι διά τῆς πίστεως πρός τόν Θεόν, τήν προσευχή τήν ἔκαναν προσταγή. Καί δέν εἶναι θαυμαστό, ὅτι ὁ ἄνθρωπος προστάζει αὐτά, ἀφοῦ καί ὁ Χριστός προστάζει, ὡς ἔχων ἀπόλυτη ἐξουσία.
Μέ βάσι αὐτά ὁ Χρυσόστομος, λαμβάνει άφορμή νά ἀσχοληθῇ μέ τό σπουδαῖο καί προσφιλές θέμα τῆς προσευχῆς καί θά μᾶς εἰπῇ εἰσαγωγικά μέ τό ἑξῆς παράδειγμα:
Ὅταν ἀκοῦς τόν διδάσκαλο νά ὁμιλῇ σάν παιδί καί νά διδάσκῃ τά στοιχειώδη, δέν λές ὅτι εἶναι ἀμαθής, γνωρίζεις ότι δέν τό κάνει ἀπό ἄγνοια, ἀλλά θέλει να διδάξη τόν μαθητή, ἔτσι καί ὁ Χριστός προσευχήθηκε ὄχι ἐπειδή εἶχε ἀνάγκη προσευχῆς, ἀλλά διά νά διδάξη ἐσένα, νά προσεύχεσαι συνεχῶς καί νά κάνῃς αὐτήν μέ πολλή άγρυπνία. Καί ὅταν λέγω νά ἀγρυπνῆς, δέν ἐννοῶ μόνον τό νά σηκώνεσαι τήν νύχτα, ἀλλά καί κατά τό διάστημα τῆς ἡμέρας νά ἐπαγρυπνῆς στίς προσευχές, διότι αὐτή πού ένεργεῖ ἔτσι ὀνομάζεται ἄγρυπνος. Τότε ή ψυχή ὑψώνεται πρός τόν Θεόν, διότι γνωρίζει μέ ποιόν συνομιλεῖ, σε ποιόν ἀπευθύνεται, ἀφοῦ καί οἱ Ἄγγελοι στέκονται δίπλα στο Θεό μέ φόβο καί τρόμο, ἐνῶ μερικοί προσεύχονται μέ χασμουρητά καί πεπλανημένον τόν νοῦν΄΄.
Καί μετά ἀπό αὐτά, προσθέτει διάφορα χαρακτηριστικά τῆς προσευχῆς λέγοντας:
Η προσευχή εἶναι συμφιλίωση μέ τό Θεό, συγχώρηση τῶν ἁμαρτημάτων, τοῖχος πού μᾶς προστατεύει ἀπό τίς θλίψεις, ἔργο τῶν Ἀγγέλων.
Ἡ προσευχή εἶναι μεγάλο ὅπλο ὅταν γίνεται μέ τήν ἁρμόζουσα διάθεσι καί εἰλικρίνεια τῆς ψυχῆς. Εἶναι φάρμακο σωτήριο. Ἐμποδίζει τά άμαρτήματα καί θεραπεύει τά ἀσθενήματα.
Έχομε ἀνάγκη πολλῆς μετανοίας, πολλῆς προσευχῆς καί πολλῆς καρτερίας διά νά είσακουσθῇ ή προσευχή καί νά κερδίσωμε τά άγαθά πού μᾶς ὑπόσχεται ὁ Θεός΄΄.
Ἄς λέμε λοιπόν καί ἐμεῖς ὄχι μόνον, συγχώρησέ με τόν άμαρτωλό, ἀλλά καί νά σκεπτώμεθα καί νά πράττωμε.
Αὐτό εἶναι τό σωτήριο φάρμακο.